Strukur në guva shpirti

Cikël poezish nga Demush Mehmeti

Sikur po më zbehet i gjithë a’i afsh frymëzimi
Heshtje melodie
Tingull i shuar në sfond harrimi
Ngërrthyer rrathë dhimbjesh
Në uri fjale kalitur

Sado të shkërmoqem në llum errësire
Lahem në valë drite
Ushqyer me dashuri Bote
I pazmbrapsur
Strukur në guva shpirti

Vazhdoj pres pranverat stinë zgjimi
I zjarrt dhe i akullt
Fuzionuar në butësi puhize
Zhytur në vorbullë
Rrahur valëve të tërbuara erë e furishme

T’ARDHMËS NUK I DIHET

Lutem mos më fol për t’thellat djegëje shpirti
Zjarr i pafikur mërzie
Ndezur n’shkreptima dhimbjesh
Lëpin qiellin
Shkrumon shpirtin

Mos pyt për zymtësin e fytyrës sime
Flet për tonën kohë
Tonin hidhërim
Ngjanë në zymtësin e ditës

Sado t’më lëndojnë ndarjet
S’do derdhi lot
I falem aromës tënde
Durimit tim
T’ardhmës nuk i dihet, s’dua t’shoh errët

PATJETËR DO TË SHKOJMË

Sa pak e qmojmë tonën jetë, madhështin e saj
deri sa t’na troket vdekja
t’kuptojmë çastin
Patjetër do të shkojmë

Vjenë erësira e t’zbret n’qepalla syri
bebëzat ti zvogëlon
etja jetë t’kallë
djegin ethet shtatin vërrshojnë

Marrin hov shtohen rënkimet
zbehet shiqimi
shtohen siluetat, pamje nuk i dallon

Befas shqyhet pëlcet errësira
rishfaqët drita
ngritesh i dehur lumturie
lutesh me shpirt
për jetën që s’të braktisi
vazhdon ta shijosh pa më t’voglin përqmim

RITUALET S’KANË PESHË

Po shkojmë kah sytë këmbët
Si me u shtri lirshëm në ty kur s’po ma nxen shtatin
Ikëm, shpirtin amanet
Shpresën n’dorë t’fatit

T’duam hapësirëndritur n’sy drite
Jo ngrehinë akull
Strehëve t’mbetura shkret
As shtrat i djegur rërë shkretëtire

S’të duam errësirë pa vrima drite
Stalagmit rritur dhe larë me lot dhimbjesh
Sarkofag dëshirash
Ku vret e liga

Kudo që të jam
Ëndrrate thurrura në ty me vete i marr
Ritualet s’kanë peshë, sado Zotin ta kemi pranë

ELOZHE DASHURIE

Dëgjohen fjalët e padëgjuara, elozhe dashurie
çdoher më të katërmdhjetin shkurt
në këtë datë
si sot
për çdo motmot

Na duhet të duhemi siç duhet
pse mos të duhemi
dhe po u shpallëm të shpifur mëkatar
dashurisë i besojmë

Me dashuri jetohet dhe vdiset
zemra ndritët
rilindët

Me dashuri s’do të shuhemi
s’vetvenitemi
me te bim prapë ngritemi dhe ringritemi