Loti i patharë

Cikël i poezive nga Demush Mehmeti

Përmes dritares së mbyllur hyjnë ca rreze hëne
Mbysin errësirën e natës
Dhomës sime mi dhurojnë dritë
Ndritët zemër e ngratë

Hynë rrezet sado të zbehta
Përbiruar reve që s’dinë me u shpërndarë
Sikur vinë të m’i përgledheln ëndrrat
Të ma lumturojnë shpirtin
Hidhrimit t’i bëjnë dërman

Ka kohë që na është prishur ky viran moti
Ecë e bjeri në fije këti fati zezonë
Çka sjellë kjo turbullirë
Çka do merr

Po rëndohen këto të lodhurat shpresat tona
Vakit na bien në qafë
Buzëqeshja na mbetët në gjysmë
Loti i patharë

SIKUR JEMI QUAR PESHË
Sikur jemi quar peshë secili secilit i bjenë në qafë
Tregojm kush është hyj
Kush faqja zezë
Mëkatar

Vetën e shpallim të pagabuar
Mendje e ndritur
Pa as dhe një të metë
Zot e mbi Zot

DUKE TË TË DASHUR TY

Sikur jam dalldisur pas rimave të këti vargnimi
Fjalë e bukur dhe pa rimë jeton
Vjenë stuhi
E ngrohtë si rreze
Fuqi valë

Rrjedhë fjalë e teleisur
But dhe sert, shtrirë në shtratin e saj
Shpresë e mbi shpresë
Dert mbi dert
Ngjizje jete
Me frymë e vet

Sa më dehë kjo ndjenjë prush frymëzimi
Esull si me mbetë
Trullosur në aromë kohe
Shpirt i bër tapë

Sikur kam harruar dhe vetën time
Unë me brengat u bëm një
Pas lumturis në vrap
Loti rjedhë vet

Duke të të dashur ty e imja shpresë
Ty o i imi fat
Sikur u bëra erë korriku
Që tundë kallinjët e pjekur në arë
Lëkund valë valë

SAHERË LARGOHEM PREJ TEJE

S’aherë largohem prej teje smurem s’dihem mirë
Thjesht s’mundem pa ty
Gjymtyrët tua janë dhe të miat gjymtyrë
Trupi yt është trupi im
Me dhemb mu kur të dhemb ty

Vendi im ti i imi totem shejtërie
Ajri yt m’i ngopë mushkritë
Netve tua ndjej qetësi
Si dielli qiellit tënd s’ka tjetër të më ngrohë
Këngën e zogjve e ndjej këngë
Jo kukamë

Çdo qelizë e imja është e jotja
Ndërtuar më me të imtat grimca të dheut tënd
Freskuar me ujin e damarve tu
Të kam simbol dashnie
Pa mëri

Që nga ngjizja në barkun e nënës sime
U lidha me ty
Gjithë çka hahej pihej i morra nga ti
Sado të pakëta tuat ishin
Dhe ky i quajturi çaj i zi rusi krejt vonë pat ardhë

NETVE PAGJUMË

Netve të errëta pagjumë me qiellin zi lyer futë
Pa yjet ndriques
Pa hënë
Vetëm nuri i buzëqeshjës tënd shkëlqen
Dritë më bën

Mungesa jote dhe ëndrrat e mija m’i nxinë
Ani se s’mundem pa ty
S’dua të ta them
Po ta thash, frigësohem të lëndoj
Vetën mësyshon

Unë me ty ndihem zot i vetës, zot e mbizot
Pa ty jam krejt i kotë humbëtirë
E mundur ti me u kërkos
Me u kredhë
E pispillos
Dhe krejt padashje mua mundësh të më lëndosh

PUNË PËR DREQ

Smurëm prspë e marr vetën pak nga pak
Mortja qoft larg
Sado të kam dhimbje shtati
Kamë përmbushje ngrohtësi shpirti
Jam me fat

S’flas se po ligem
Ta duash të mirën, s’është ligësi, ke fat
Sa forte dua jetën
Emër dritë

Të duash siç duhet, pa lajka
S’bën keq
S’dua hidhërimin ves me tagër ligësi
Punë për dreq

POSHTRIMET RUTIN NUK I DUA

Mos mi ndaloni dhe këto të paktat rreze dielli
Do ma ngrin gjaku
Mjaft më me lëndime
E mira le të ma shkelë pragun

Mos mi shprushni të thellat brenga
Do ma lëndoni plagën
Të më kuptoni për frigën
Brengë për fatin

E mundur të gabohem
S’dua të më mund trishtimi
Vazhdoj
S’dua ndalimin

Poshtrimet rutin nuk i dua
Kuptoni
Besoj në ju