Hajt o babë e mos u bon merak

Nga Nijazi Kastrati -Tregim satirik – Njeni ishte mplakur, mirëpo tanë jetën kishte punu dhe ekzistu me djersën e ballit, kështu që ishte mundu që tanë jetën ta kalon me fytyrë të bardhë. E kishte vetëm një djalë të cilin e kishte martuar dhe ishte gjysh i tre nipave e dy mbesave. Një familje komplete siç thuhet, mirëpo djali aspak nuk e donte punën. Tanë ditën rrinte, hante, pinte, dilte në kafene dhe ato pak kursime të babës së tij i hargjoi.

Pasi ishte mësu pa punë, edhe salltanatet mos me i lanë, filloi të kërkonte hua. Çdokush i huazonte në emën të babës duke e njohur si burrë i mirë e i drejtë që ishte.
Lyp te njeni e lyp te tjetri u fut në borgj deri në fyt si thotë populli, duke i mashtruar herë njërin e herë tjetrin. Baba i tij habitej me veprimet e djali, por ma shumë i vintë zor prej shokëve e miqve të tij që djali i mashtronte e nuk ua kthente borgjin.

-O Can, mi jep hua nja 200 euro e kismet mas tri dite ti kthej! – Po more si jo, te ju kam besim të plotë une-ia ktheu ai! Pas disa ditësh, shkoi te Dani dhe trokiti në derë. Posa doli Dani në derë-iu drejtua: O Dan, mi jep nja 300 euro hua e besa mas nji jave ti kthej! -Po more si jo, e di unë çfarë familje jeni ju, dhe i huazoi.
Kështu herë te njeni e herë te tjetri djali çdo ditë sharrohej në borgje.
Një ditë djali ishte shtri në kokërr shpine po fërshëllonte e po këndonte Hajredin Pashen.
Baba i habitun me sjellet e birit filloj ta sjell kokën. -Çka ki o babë që pe sjell kryet, çka je habitë?
-Ah more djalë, me konë në vend tondin gjithë at borgj që e ki une isha trenu, e ti këndon e fishkëllon e hiq nuk bahesh marak.
-Hahahahahahahahah ia krisi të qeshurave djali. -O babë, duhet mu trenu e mu ba marak ata që mi kanë paret tu u kujtu se qysh ua kthej e jo une. -Po çka u thu borgjlinje more djali jem, ku e mer fytyren me u dalë para. -Hajt bre babë e mos u ban marak, po kur të thirrë dikush ti mos dil jashtë. -More une nuk dal se nuk dal, po ma more fytyren se ata thonë djali i filanit.
-Ah more baba jem, po kend po e sheh sot me fytyrë? Ti po kujton që osht koha e jote, jo jo, ka ndryshu o babë, s’ka as ftyrë, as nerë, as fjalë e besë e as moral kerkush hiq, krejt të pa fytyrë janë ba- ia ktheu djali, duke mos nalë fërshëllimen dhe kangen e Hajredin Pashes.

E pasi që djali nuk bahej marak, baba ia këndoi një kangë për t`i tregu djalit se çka ka me e gjetë një ditë:
Mbrapsht ore djalë i ke hypë kalit
Ruju po të qet diku n’hendek
Ki me ra shpejt ndo’j hunlesh
Ki me thon of ku-ku medet
Por atëherë bahet shumë vonë
Se trup e eshtna ti dermon…
Të binë ndermend ty fjalët e plakut
Kur do të ngrehin zhagë sokakut…