UBT

Heshtja le të mbretëron

/ 2 minuta lexim

Poezi nga Demush Mehmeti.

Gjuha e zgjidhur le të pushojë
Në nevojë heshtje
Heshtja le të mbretronë
Rrenat ti bartë era
Shantazhi vetën ka me ngrënë
Zemra me melodin e vet
Le të rrahë
Të vetmashtruarit të këndellën
Mashtruesit të pushojnë
Adhmëria të ecë tutje
Le të ecë drejtë në rrugën e sajë!.

MOS TË SHAJ

Më të filluar ditë e ndritëshme
Vëj dorën në ball
Në fillimin e përgjumur ledhatoj vetën
Të qetësohem mirë
Para se dita të merr zjarr
Mos të ndihem i fyer kur më fye
Dhe kur më shajnë
Kujdes të kamë
Të ndalëm e me të parën mos të shaj!

Fundamenti

A MË JE TI

A më je ti
Ajo qerdhja ime e dëshiruar
A’i i premtuari vend
Shtrirë nën diell
Apo je një ëndërr e paftilluar
Dhe e trishtë
A jam unë
Bash ajo pjella jote e duhur
Pjellë dashurie
Me ty futur në zemër
Dritë shpirti
Biri yt
S’dua të jam
Pjellë e padëshiruar bastard
Ndjenjë e hidhur
Pa besë
Me shpresën e djegur amanet.

NA LINI TË QETË

Ikni e na lini të qetë
Ju shpifës hamshor në lëmë djallëzie
Lirone të meritueshmën hapësirë
Lirshëm me marrë fymë
Ikni ju enëgjuj të shpifur burim marrëzie
Krejt plang prishës
Pjellë bastarde në tempull njerëzie
Ikni ju pelegrin gllabërues drite
Kudo që gjindeni ikni
Na e dojmë ngrohtësinë
Në këndin një mbushje dritë urtësie.