Arben Kurteshi: Poeti që flet me zë të butë dhe me fuqi të madhe: Një zë i pazëvendësueshëm i gjuhës shqipe

Gjilan – Në një kohë kur fjala shpesh humb kuptimin në zhurmën e përditshmërisë, vjen një zë që e ngre atë përsëri në piedestalin që i takon zëri i poetit Arben Kurteshi. Ai nuk është vetëm një autor, por një dukuri letrare që ndodh rrallë: një shpirt i thellë që di ta kthejë dhembjen në varg, kujtimin në kujtesë kolektive, dhe dashurinë në testament gjuhësor. Arben Kurteshi nuk është vetëm një poet që shkruan për kohën – ai është një poet që e tejkalon kohën. Një zë i pazëvendësueshëm i gjuhës shqipe.

Poeti që e mbart Kosovën në shpirt dhe Zvicrën në përkushtim

Me rrënjë të thella në tokën e Kosovës dhe me krahët që fluturojnë në qiellin zviceran, Kurteshi është shembulli më i pastër i bashkimit të dy botëve: dheut që e lindi dhe vendit që i dha hapësirë të krijojë.

Ai nuk jeton mes tyre – ai i mbart të dyja në çdo rresht që shkruan. Teksti i tij është mërgim dhe kthim njëkohësisht. Është mall dhe besë, plagë dhe dritë. Letërsia si akt shërimi dhe ndriçimi Në poezitë e tij, nëna nuk është thjesht figurë familjare – ajo është ikonë shenjtërie. Fëmija nuk është vetëm dashuri prindërore por është simboli i shpresës. Dhe Atdheu?

Ai është gjithmonë i pranishëm, si zë në terr, si rrënjë në gjak. Me një gjuhë që nuk shitet as për modë, as për lavdi, Kurteshi ngre një letërsi të ndërgjegjes. Ai nuk shkruan për të pëlqyer ai shkruan për të mos harruar.

Veprat që ngjajnë me testament Romani “Plisi” është një dokument shpirtëror i identitetit shqiptar. Trilogjia për fëmijë “Macja Arta” nuk është vetëm një Trilogji me tregime, por tregon shtegun drejt triumfit. “Pak Filozofi” është si një rrëfim i brendshëm si e arritëm lirinë. E gjithë vepra e Kurteshit është një sintezë e rrallë: është poezia që flet si njeri, filozofia që tregon shtegun e fitoreve, dhe proza që qëndron si dëshmi. Një zë që mungonte Në letrat shqipe, Kurteshi është ai që guxon të mos harrojë.

Ai nuk jeton me nostalgji të lodhur, por me përkushtim aktiv për ta ruajtur kujtesën e një populli që ende ecën mbi plagë.

Ai shkruan për ata që janë larg, por tregon se kilometrat nuk janë largësi. Letërsia e tij është një akt dashurie ndaj gjuhës dhe atdheut dhe ndjeshmëri e madhe për popullin.

Në kohën e shpejtë dhe të zbrazët të rrjeteve sociale, zëri i Arben Kurteshit është si një kambanë në mëngjes të zgjon nga gjumi i shpërqendrimit dhe të kujton se fjala e vërtetë ende jeton. Dhe se poezia ende mund të jetë një formë e lartë e moralit. Arben Kurteshi nuk është vetëm një poet që shkruan për kohën – ai është një poet që e tejkalon kohën. Një zë i pazëvendësueshëm i gjuhës shqipe./rajonipress/