Shkrimtaret porno, cila është jeta e tyre?

I shkruajnë librat e tyre të ulura në një cep të shtëpisë si nëna normale, nën shikimin e bashkëshortëve dhe fëmijëve

Shkrimtare? Më mirë le t’i quajmë “mama që u pëlqen erosi” dhe që çdo imagjinatë të tyren e hedhin në letër. Janë ato që këtë rrymë e kanë kthyer në një zanat të vërtetë, të ndihmuara nga lehtësirat që u krijon ebook-u dhe gjuha angleze në të cilën shkruajnë, duke u dhënë kështu mundësi të depërtojnë në një masë të gjerë lexuesish. Fenomeni i grafomanisë (dëshire të çmendur për të shkruar) duket se prej vitesh ka përfshirë shtëpiaket britanike. Më poshtë po paraqesim tri raste që mund të quhen tipike të këtij fenomeni. Kujdes, që të shkruash nuk do të thotë të kesh stilin e Henry Miller, pas një jete seksuale të shthurur.

Claire Siemaszkiewicz

Një biznes familjar

Bashkë me të shoqin Marek, një 39-vjeçar, Claire Siemaszkiewicz ka hapur një shtëpi botuese për librat erotikë në rajonin anglez të East Midland. “Total-E-Bund”, shtëpia e tyre botuese, publikon vazhdimisht online një kolanë tashmë të suksesshme, “Clandestine Classics”, që propozon disa nga klasikët më të njohur të llojit të Jayne Eyre dhe “Krenari e Paragjykim”, duke e pasuruar me ndonjë skenë që e bën më të gjallë letërsinë. Po a ka një lidhje të fortë mes asaj që shkruhet dhe jetës së përditshme të tyre? “Njerëzit besojnë se unë dhe im shoq e ndezim flak krevatin. Do të ishte bukur po të ndodhte, por në të vërtetë unë dhe im shoq jemi shumë të zënë për ta bërë këtë”, thotë Claire. Në fillim kjo ndërmarrje kishte nisur si një bast pas përfundimit të martesës së parë, por që me kalimin e kohës u kthye në një impenjim me kohë të plotë. “E kuptova që ebook-ët do të ishin e ardhmja e veprimtarisë botuese dhe romanet erotikë një gjini ende e paeksploruar”. Bankat nuk donin t’ia dinin për atë që e konsideronin si pornografi. “Tani jemi një sipërmarrje ndërkombëtare”, thotë Claire e cila pranon se kujdesi i saj i vetëm është që të mos e lejojë të bijën 13-vjeçare të lexojë ndonjë pjesë shumë të sikletshme.

Sarah Masters

Nga horrori te erosi

Pasioni i Sarah Masters për romanin erotik lindi si një lloj përshtatje. Në moshën 39-vjeçare ajo kishte 5 fëmijë të moshës nga 9 deri në 21 vjeç dhe ishte bërë gjyshja e një nipi. “Kam bërë dadon e po ashtu edhe shefen, por gjithnjë kam shkruar”, pohon Sarah që jeton afër Oxford-it. Me një divorc të lënë pas krahëve, ishte shoku i saj i ri që e bindi të shkruante me kohë të plotë. Në fillim ishte e vendosur të shkruante romane horror, por më pas një botues i sugjeroi: “Nëse doni të fitoni, viju punës dhe shkruaj letërsi erotike”, pohon ajo. Vetëm kur e kujton këtë fakt skuqet ende. “Sa herë që shkruaj një fjalë vulgare më vinte për të qeshur. Sot mundohem të përdor sinonime në vend të fjalës së plotë. Për shembull? Fjala potencë është më e përshtatshme në tregime që kanë edhe sfond historik”. Po të lexosh të 75 romanet e saj, mund të thuhet se prej disa kohësh ajo nuk është më aq e ekspozuar. Nuk flet shpesh për punën e saj sepse i druhet debateve që mund të hapen: “Njerëzit besojnë se unë dhe im shoq nuk bëjmë gjë tjetër veçse seksit, por në të vërtetë, jemi të sfilitur nga puna dhe flemë duke i uruar njëri-tjetrit ‘natën e mirë’”. Në çdo rast, jeta e saj është e ndarë më dysh: “Gjatë javës kujdesem për familjen, ndërsa në fundjavë shkruaj të gjitha ato që kam menduar gjatë javës”.

Victoria Fox

Një sukses autobiografik

Për Victoria Fox, 29 vjeçe, dhe banuese në Bristol së bashku me të fejuarin George, drejtor tregtar në profesion, nxitësi për të shkruar ishte një libër i Jackie Collins. Në adoleshencë kishte një formim kolegji dhe provat e para për të shkruar i nisi që në universitet. Duke kuptuar se mungonte një lloj romani erotik për shtëpiaket, Victoria nisi të shkruante në kohën e saj të lirë romanet e parë seksi. Suksesi qe i menjëhershëm: një vit më parë libri “Hollywood Sinners”, këtë vit romani i dytë “Temptation Island” që ka shitur 20 mijë kopje në gjashtë javë. “Po shkruaj romanin e tretë”, thotë Victoria, me një lloj krenarie që ndihet në fjalët e saj. Mes lexuesve të librave të saj është edhe e ëma, e cila i anashkalon pjesët më të nxehta e po ashtu edhe i ati i saj arkitekt. Në rrëfimin e saj nuk lë hapësirë për përdorime fjalësh më të buta. “Preferoj që të gjitha gjërat t’i thërras me emrin e tyre të vërtetë dhe nuk shoh ndonjë arsye se pse këtë nuk duhet ta bëj edhe për organet gjenitale. Nuk më pëlqen të përdor eufemizma”. Sa për pjesën tjetër, e plotësojnë aventurat e saj seksuale. E çfarë mund të shërbejë më mirë se autobiografia si burim frymëzimi?