Pema e parajsës
Midis dy epokash isha, Vonuar shtatëdhjetë e shtatë shekuj
, Për të arritur aty ku s’jam, Pema rrudhur e dredhuar
Pjekur nga dhembje e kohës
Pa ia shijuar së paku aromën
Hapësirës shtrirë lugat
Medet për zogjtë e at(dheut)
Eva dhe Adami
Tretën librave të lashtësisë
Me frutën e parajsës në grykë
Pa e gëlltitur pikëllimin
Njerëzimi mollën e ndaluar kërkon
Për të satën herë te Kulla e Sahatit
Pemën e shpresës së mëkatit mbjell
Ramadan Mehmeti