Fidanishtja

Baftiu: “Liria nuk falet, por ajo fitohet me sakrifica të mëdha…”

/ 4 minuta lexim

Gjilan – Kastriot Baftiu nuk jeton më. Ai ka shkuar në botën tjetër. E vranë se ishte shqiptar. Po, vetëm kriminelët e zinj i vranë fëmijët, lulet e hershme të pranverës. Kastriot Baftiu ishte nxënës i klasës së parë në gjimnazin e Gjilanit. Ishte nxënës shembullor. E vranë në Betejën e Zhegocit më 1999. Tash e 18 vjet më parë. E vranë së bashku me prindin e tij, Sahitin, profesor. Dhe, babë e birë u gjenden në këtë vend ku u vranë nga dora e armikut gjakatar serb.

Lufta e vitit 1999, nuk harrohet lehtë. Nuk harrohet, për faktin se ka marrë me qindra jetrash të fëmijëve e mosha të tjera. Ajo ishte luftë barbare serbe. Kjo luftë ka lënë shumë dhembje në familjet tona. Dhembjet nuk shërohen lehtë, por ato duhet të “shërohen” duke i përkujtuar pjesëtarët tyre, të cilët janë vrarë nga makineria serbe barbare. Jo vetëm kjo?

Kastriot Baftiu nuk jeton më. Ai ka shkuar në botën tjetër. E vranë se ishte shqiptar. Po, vetëm kriminelët e zinj i vranë fëmijët, lulet e hershme të pranverës. Kastriot Baftiu ishte nxënës i klasës së parë në gjimnazin e Gjilanit. Ishte nxënës shembullor. E vranë në Betejën e Zhegocit më 1999. Tash e 18 vjet më parë. E vranë së bashku me prindin e tij, Sahitin, profesor. Dhe, babë e birë u gjenden në këtë vend ku u vranë nga dora e armikut gjakatar serb.

Kastrioti, ndonëse ishte “njomak”, ai ishte i “pjekur” në mendime e ide të larta për ta fituar lirinë. Dhe, këto ide të larta të tij atdhedashëse ishin të vulosura në hartimet e tij shkollore. Kur erdhi lufta e fundit 1999, njerëzit ndjenin frikë. Nuk dinin kah t’ia mbanin. Nuk deshën as pragun e shtëpisë ta lëshonin.

Kastriot Baftiu u lind më 24 nëntor të vitit 1983 në Prishtinë. Më vonë, ai shkollimin tjetër e bëri në shkollën fillore “Selami Hallaqi” në Gjilan.

Fidanishtja

Pastaj regjistrohet në gjimnazin “Zenel Hajdini”të Gjilani. Ishte nxënës i shembullor në drejtimin e shkencave matematikore. E deshi shkollën, librin, jetën, por ai i deshi edhe shokët e punën… Kurrë nuk bëri mungesa në mësim. E adhuroi shumë gjuhën shqipe. Lexonte pa u ndalë libra, revista. E deshi librin, shokun e jetës. Hartimet e tij shkollore ishin përplot figura mendimesh, figura fjalësh. Për këto “mendime” të “mëdha”, ai shpeshherë bie në polemikë me mësimdhënësit e tij. Pati një fytyrë të hajthme, që i përngjante Migjenit të një kohe.

Kastriot Baftiu i deshi edhe lëndët tjera. E deshi edhe gjuhës angleze. Ishte i tëri një shkollar me dije e interesime të veçanta. Këto “sjellje” e bënë Kastriotin të dallohet në shkollë e në jetë. Dhe, 16 prilli i vitit 1999, ishte një ditë më e dhimbshme për familjen Baftiu. Barbaria serbe erdhi në Zhegoc dhe luftoi dy ditë me luftëtarët e lirisë. Në mesin e luftëtarëve ishte Sahit Baftiu e shumë të tjerë. Aty u gjend edhe Kastrioti.

Dhe, papritur, barbarët serbë e vranë Kastriotin e shumë të tjerë. Ai ra në altarin e lirisë, por shëmbëlltyra prej shkollari të pjekur nuk do të harrohet.
Atë ditë, bjeshkët e Zhegocit dhe atyre për-rreth morën vajin dhe gjëmën e dhimbjes. “Por, liria nuk fitohet lehtë, ajo fitohet me gjak”, pati shtuar Kastriot Baftiu dhe vijon: “A ka më mirë se njeriu të vdesë për liri?!”
Dhe, në rreshtat e parë të hartimit të tij, ai shtoi: “Fjala liri është fjalë shumë e dashur, shumë e ëmbël. Lirinë nuk ta falë askush, por ajo fitohet me sakrifica duhet derdhur gjak. Tani do të shkruaj për veten dhe popullin tim që momentalisht është i robëruar dhe i mungon liria. Kur e shqiptoj fjalën liri, sikur diçka më afrohet dhe është afër nesh, dhe se kjo do të vij shpejt…”

Këto ishin fjalën e tij të shkruara në hartimin me titull: “Liria nuk falet, por ajo fitohet me sakrifica të mëdha”, të datë 11 .XII. 1987”. Pa e mbaruar vitin e parë të gjimnazit, Kastrioti u nda nga shkolla e nga shokët e tij të jetës. Por, ja ai nuk harrohet, por përkujtohet përgjithmonë se dha më të shtrenjtën, jetën për lirinë e sotit. I qoftë lehtë dheu i Kosovës!/tefik selimi/rajonipress/