U rikthyem

Poezi nga Demush Mehmeti

E VIRGJËRA RREZE

Ngrohë e virgjëra rreze mëngjesi
Sa do me teke e huqe
Ngrohtësi e dëshiruar ledhatonë but
Largon të ngrënzënat ethe
Palcë e gurzuar shkriftësohet
Gjaku i ngrirë lëngëzon

S’DI ÇKA TI BËJ

Dita zbardhët me rreze dielli
Ndjenjat shkrihen flakërojnë në horizant
Ftohja vritet në bërthamën e sajë
Buzëqeshja ngjizë lumturi
Ëmbëlsirë buze nektar
Çdo gjë mbi dhe rritët gjallëron
Zymtsia e trishtë ikë
Vetëm pafuqis sime s’di çka ti bëj

MË BËN IMUN

Si myshk i rritur në faqe guri e druri
Shtrihet faqeve të vrojtimim tim
Si algë e freskët deti mbështjellë horizantin
Në bërthamë zemre ndizet zjarr
Shprush errësirën e bën dritë
Në brendin e shtresës së nënshtresëshme
Gjallrojnë gandrrat këmbë nyjezuara
Afshin e gurzuar urithët thërmojnë
Jamë pa më të voglën frikë helmimi
Ngrohtsia jote më bën imun

U RIKTHYEM

U rikhyem nga ato të mugëtat skuta harrese
Shekujve të errësirës ishim katandis
Na quajtën djalli rebel dhe kafshë me bisht
Frymën e pahumbur ju rikthyem skenës
Do shkundim pluhurin pëshqesh i kohës së ligë
Në të rinuarin shpirtin tonë do lahet e mira
Zotrat e verbëris do pëlcasin si kripa
Mëkatart do katadisën në qarkun e çmendis

VARGU IM

Të mi shpalosish gjitha ëndrrat
Mija dëshirat
Të ma ushqesh dashurin
Mërgimtarit rrëfejë për aromën vendlindje
Kujtoja harresën
Mundësisht për lotin heshtë
Ngopur e ka mërzia që ka
I mjafton

ME KARAR

Në pritje pene digjet vargu
Në kërkim të fjalës pena shkrin
Heshtja s’ka derman
Fjala me karar