O po gjëmon Karadaku

Poezi nga Ruzhdi Kqiku

Lashticë dardane
a po gjëmon Karadaku
a po trandet toka
se ty të mbuloj gjaku

Marga u skuq
se mbi ty u sulën
lukuni barbarësh
por t`i mbahesh Lashticë dardane

Trojet po na i djegin
të këthyerit nga mesjeta
duan që të tërën
të të shkrumbojnë

Por t`i mbahu Lashticë dardane
se këta do të ikin
në theqafsi t’pakthim
e mbi ty lulëkuqet do të mugullojnë

Më falë Lashticë dardane
që s’po mundem të tek `ti
se këmbë e duar
Pa fuqia më i ka lidhë

Po të shikjoj prej se largu
e një dhimbje tej viberuese
trupin ma përshkon
se nga pej këtu po shihet barbaria

Flas me veten heu medet
çpo digjet Lashtica
në shkrumb tër Kosova
po digjet dhe zemra ime

Mbahu Lashticë dardane
se do të kaloj stuhija
dinozaurët do të plandosën
e pastaj mbi ty do të rrezatoj agmia.

                 Prill  1999.  
                 Me rastin e njëzet e pesë vjetorit.