Nënë Fortesa

Poezi nga Ruzhdi Kqiku

Na ishte një nënë fortesë
si rrap shekullor
qëlindi e rriti
trimin arbëror

Loke forca
nëna Nazife
shpirt bujare
zemër kreshnike

Nëna qëndresë
si shkëmb graniti
djalin më trimin
ajo e rriti

Simbol drite
simbol lirije
yll flakadani
shpresë ardhëmërie

Me mund të madh
e me shumë sakrificë
djalin gjeni
e kishte rritë

Djalë i zgjuar
syrn shqipe
birin më të denj
të trojeve etnike

Krenarisht e rriti
e shquara nanë
për çdo ditë
duke i thanë

Biro veç librin
mbaje në dorë
se të bën të ditur
e madhështor

Se veç me librin
dhe me penë
mund të arrishë
në ma të lartin vend

Pra bëhu
biro dijetar
me armiqtë shtypsa
më u përballë

Pra ky djalë ishte
Adem Demaqi
që s’e mposhti kurrë
burgu as kërbaçi

Gjysmë shekulli
në vijë të parë
me inkuizicionin
duke u përballë

Mbi çerek shekulli
në burgjet çeli
për atdhe
për shqiptari

Me vite të tëra
duke u rropatë
nëpër burgjet
e errëta kazamatë

Por i pa thyer
asnjë herë
prore dinjëtoz
e krenar me nder

Ballë ndritur
si zjarret nyrfe
rrallë si ai
gjendet mbidhe .

Pjesë nga poema , bijat arbëroe,
në shenj kujtimi për ADEM madhështorin.
Nga Ruzhdi Kqiku