Në një janar apo kallnor
Poezi nga Ruzhdi Kqiku
Si lule
kuqe
si lule
borë
Na ishin do burra
na ishin do gra
tok me djem
edhe çika
Kur dashti errësira
Për të na vra
ata s’e lanë që
të shuhej drita
Na u shfaqen
si diell e hënë
kur i lëshojnë
rrezet mbidhe
Anë e kënd
tokes arbërore
duke shndritur
si flaket nyrfe
Si muranë
e çelikosur
seç i dolen
përballë acarit
Për t’i treguar
pëbindëshit të zi
se s’tretët kurrë
geni i shqiptarit
Se ne më të
parët mbi
ujë e
tokë
Atëherë
kur ende
s’kishte
Evropë
Kur s’kishte fytyra
antropoidësh
s’kishte ndarje
s’kishte kufi
S’kishte barbarë
s’kishte urrejtje
se atëherë quhej
veç ILIRI
Pra lavdi
atyre
për jetë
e mot
Sa të ketë
njeri
mbi
tokë
Këtyre në
këtë botë
ju qoftë
mirësia
Atyre në
amshim
nderi e
përjetësia.
Me rastin e tridhjetë vjetorit të flakës së janarit