RCCOLA

Murati: Serbia duke goditur Jasharët synonte të shuante shpresat për organizim të luftës, por uragani i rritjes së UÇK-së ishte i pandalshëm

/ 2 minuta lexim

Kryetari i Lëvizjes për Bashkim, Valon Murati ka thënë se “përpjekja për të goditë Adem Jasharin dhe Prekazin ka qenë përpjekje për t’i frikësuar shqiptarët të mos bashkohen në organizata çlirimtare”. Por sipas tij, kjo kishte ngjallur më shumë interes për popullin shqiptar që t’iu bashkohen organizatave të tilla.

Valon Murati, kryetar i Lëvizjës për Bashkim, ka thënë se gjatë 5, 6 dhe 7 marsit të vitit 1998 bashkë me disa bashkëluftëtarë tjerë ishin në Suharekë.

“Në atë kohë ne kemi përgatitur dhe gazetën “Çlirimi” dhe me emocion të posaçëm e kemi ndjekur “Epopenë e UÇK-së” dhe rrethimin e familjes Jashari”, ka thënë Murati.

“Ky ka qenë një moment të cilin dhe atëherë e kemi analizuar dhe përmes organit tonë “Çlirimi”, ne kemi bërë thirrje që ky ishte një moment kur populli shqiptar nuk kishte alternativa tjera“, ka thënë Murati.

Murati ka thënë se kjo ishte kthesa më e rëndësishme që populli shqiptar ka bërë për lirinë në shkekullin e 20-të.

Hidromorava

“Viti 1997 ishte moment i rëndë sepse Serbia goditi organizatat çlirimtare dhe u arrestuan shumë veprimtarë e aktivist. Synimi i Serbisë ishte që të shuante çdo shpresë se ne mund të organzohemi për luftë të armatosur”, ka shtuar kryetari i Lëvizjes për Bashkim.

“Përpjekja për të goditë Adem Jasharin dhe Prekazin ka qenë përpjekje për t’i frikësuar shqiptarët të mos bashkohen në organizata çlirimtare. Duke menduar të frikësojnë atë kanë ngjallë një reagim të madh. Reagimi i shqiptarëve ishte që masovikisht filloi pjesëmarrja në këto organizata”, ka thënë Murati në emisionin “FIVE” në RTV Dukagjini.

“Ky ishte reaksioni i parë kundër dhunës dhe pastaj uragani i rritjes së UÇK-së ka qenë i pandalshëm”, ka theksuar ai, duke shtuar se ishte një rrugë e rrezikshme por nuk kishte një rrugë tjetër që të fitohej pavarësia.

Derisa për gjendjen aktuale politike në vend, Murati ka potencuar se nuk është i kënaqur me atë që është arritur, por në anën tjetër nuk mund të pranojë që nuk janë bërë gjëra të rëndësishme.