Ku mbeti fjala e dhënë

Poezi nga Nijazi Kastrati

Ku mbeti fjala jote e thënë
Ku mbeti betimi yt i dhënë
Atë ditë gushti nën një mollë
Të pyes moj e bukura belhollë

Atë ditë kur vapa përcëllonte
Ajo pak hije molle na freskonte
Një fjalë t’ëmbël nxore nga goja
Vërtetë e ëmbël si mjalti në hoja

Aty pranë kopshtit lumi ujë kristal
I thurrje vargje dashurisë pa ndalë
Një dashurie që premtoi shumë
Por një ditë e mori vala në lumë

E mori dhe kurrë nuk e ktheu
Dhe fjalën tënde të madhe e theu
E theu, të tërën e bëri copë e grimë
Nga ajo dashuri s’mbeti asnjë thërrimë

Ishte dashuri e sinqertë, e pastër kristal
Ashtu siç ndodhë në dashurinë e parë
Kish qenë e shkruar që të dështon
E për këtë dikush mallkimin e meriton!