Individi dhe atdheu

/ 2 minuta lexim

Poezi nga Atdhe Geci

Liri, ne ende jemi në të mbjellat e farave

Liri, ne ende s´jemi në stinën e të korrave!
( a. g. )

Jetën që po jetojmë duhet ta themi të tërën

atdheu ynë Iliria, është e plagosur në qenie

ndarja vendit po godet me ndarje të reja

me pika gjaku i kemi pragjet e shtëpive

ngritu atdheu im, ti e di kush ty të mbronë!

Gjuhë, liri, atdhe, flamur, u kam të shenjtë

këto vargje i kam himn në të tëra krijimet

por, ajo që mua më sjellë frymëzim është

muza, hapësirat e panjohura të së vërtetës

e vërteta e vogël më e vogël se atomet dhe

futonet, grimcat më voglane të qenies sime

Udhët e heshtjes janë gropa katakombesh

stuhi të ashpra erërash pa emër e mbiemër

Fidanishtja

himn kthesash nëpër trazira të ndjeshme!

Gjuhë, liri, atdhe, flamur, ju kam të shenjtë

njerëzit e sotëm jemi vonë në disa procese

ndriçuesit e qenies janë tjetër lloj i muzës

poezia tek unë më vjen prej së brendëshmi

trokitjet e saj janë tinguj, melodi, frymim

me poezinë jam afër dhe larg, jemi qenie

Njeri, liri në mua quaj atë që mund ta kem,

atë që mund ta preki, ta ndiej, dhe ta shijoj

dua të jetoj si notat, si tingujt, si meloditë

liria në mua nuk vjen nga besimet, por nga

kultura e vetëdijës, dhe aftësia sa krijojë!

Liri, ende jemi në të mbjellat e farërave

Liri, ne ende s´jemi n´stinën e të korrave!…

Atdhe Geci – Dhjetor, 2019