Zjarr ndezur në thellësi shpirti
Poezi nga Demush Mehmeti
Vetëm ne ty i shijoj dhe kuptoj t’gjitha
Më je ndjenja ime që s’ndrydhët
Thellësive zhytur
Maje gjuhe gacë që s’fikësh
Në qëlia zemre palë palusur
Ëndrra ime e pasosur
Më je zjarr ndezur në thellësi shpirti
Flakë shëndrtje në bebëz syri
Dashuri jete brengë dhe lumturi !
KOHA RROKULLISET IKËN
Jo dhe pahetueshëm koha rrokulliset ikën
Mësyemje hapi t’kuptohen vështirë
Një dukje krejt e lajthitur
S’kapërdihet nga kjo e jona intuitë!…
POLITIKË
Në vorbullë resh me pshtjellime moti
Muzë e vargut heshtë
Përtej lëmshit me rrymim furtunash
Kërthizën e fatit na’i prejnë
Keq dimë t’çalojmë n’hudhje hapi
Mendja dinë të ikë
Pkë për pikë i thonë politikë!
NJË DITË IKIM KREJT
Pas këtij gushti me kulëm vape përcëlluese
Freski e shtatorit na pret në derë
Dimri me acarin e tij vjen
Le t’vjenë si do që t’vjenë mirë kush e pret
Sa qelë e mbyllë sytë ikën koha
Po shpejtë ikin stinet siç na ikë dhe mosha
Ikin vitet, ikën edhe jeta vet
Vijmë foshnje me njomësi kërcelli
Rritemi zbukurohemi lule në ditë pranvere
Fuqizohemi si kjo verë e nxehtë
Piqemi siç piqet fryti në stinë vjeshte
Zbardhemi si bora në pikë dimri
Vjenë dhe fundi një ditë ikim krejt !