Rrugët e fshatrave pa njerëz!

Nga Shefik Sadiku – Dikur rrugët e fshatrave të Kosovës vëlonin nga njerëz të shumtë : bujq që shkonin apo vinin nga arat, nxënës që shkonin apo ktheheshin nga shkolla, qytetarë që shkonin apo ktheheshin nga qyteti pas punëve që i kryenin atje, të moshuar e pleq që bëheshin grupe grupe e bisedonin për gjithçka, të rinjë e të reja që shkonin apo ktheheshin nga auditorët e fakulteteve, bagëti që dilnin apo ktheheshin nga kullosa. Kjo ngjallte kënaqësi, shpresë, entuziazëm, besim.

Kurse sot po ato rrugë të zhurmshme dikur, janë kthyer në rrugë të heshtura, pa zëra, pa zhurma, pa gjallëri, pa lëvizje, pa buzëqeshje dhe lojëra fëmijësh, pa shkëlqim fytyrash rinore, pa blegërima bagëtishë, pa muhabete pleqësh, pa entuziazëm të rinjësh, janë kthyer në rrugë të zymta, pa shpresë për një të nesërme më të të hareshme e shpresësjellëse!

A thua mendon dikush për të ardhmen e njerëzve të këtij vendi ?!
Duhet të shpresojmë !
A mjaftojnë vetëm shpresat ?!