Nekrologji për mikun tim Haqif Kastratin

Nga Bajram Kallaba – Nuk kisha menduar asnjëherë, se një ditë do të shkruaja nekrologjinë për ty Haqif. Përherë e kujtoja atë rininë tonë të hershme, moshën tonë të bardhë dhe kohën kur u njohëm. Ishte viti shkollor 1969/70. Atëbotë banonim në Konviktin e Shkollave të Mesme në Prishtinë. Që atëherë, krijuam miqësinë, se na lidhte jeta, loja e mësimi. Po shijonim jetën, që për ne ishte plot behar.

Kur mbaruam shkollën e mesme, jeta na ndau dhe për një kohë të gjatë nuk ishim takuar. Por thuhet: Miqtë e vërtetë takohen rrallë dhe ne vërtetë sërish u takuam,por tashmë në një moshë tjetër; me rrudha të stisura në ballë dhe me flokë të thinjura.

Sidoqoftë, filluam korrespodencat tona si miq të vjetër. Mësova se kishe kaluar vite të tëra nëpër kazamatet serbo-sllave, njëjtë sikur pararendësit tuaj familjar. I persekutuar,për idealet e lirisë së Kosovës, por asnjëherë i gjunjëzuar dhe i zmbrapsur në kërkimin dhe realizimin e qëllimeve dhe idealeve liridashëse. Përmes shkrimeve tuaja, t`i u bëre kronikani më besnik i sakrificës familjare, që ishte në shërbim të kauzës kombëtare.

Do të na mungosh me shkrimet, kolumnet dhe opinionet e ndryshme për dhe rreth proceseve shoqërore nëpër të cilën po ec Kosova. Ishe zëri kritik kur Kosova ecte ngadalë në demokratizimin e saj shoqëror dhe nëpër sfidat që kalonte ajo. Ishe shpirt i paepur, përherë optimist dhe me shumë elan për progres dhe shtetndërtim.

Sado i vendosur ta luftoje sëmundjen, ajo u tregua e pamëshirshme ndaj teje. Ndaj, nuk e prisnim lamtumiren me ty.

Ngushëllime familjes së gjërë Kastrati, miqve dhe të afërme të tjerë.
Pusho i qete në tokën Dardane Haqif!
Roganë, 11 qershor 2021