Në Gjilan, më 11 qershor 1945, u lind shkrimtari ynë i shquar Beqir Musliu…

Qyteti i Beqës – (Një nga monologjet e mungesës, për Beqir Musliun)

Ky qytet në kalim e sipër është ngritur
Shkarkimin e plagëve duke pritur
Dy tri fjalë kalimtarësh sa janë ndërruar
Dhe nga ‘i kaçak t’sertë duke shijuar
Mbase për t’i pushuar një çikëz këmbët
Apo verës si vend ku i fshijnë lëmët
Pastaj me gunën krahu janë kapur me kodra
Nëpër rrafshnalta me valle kanë shqyer lodra
Ky qytet që shtrihet larg malesh midis fushe
Ku xhandari si zog t’kapë për gushe
Me t’hunit e t’konopit kurrë s’vë rend
As dje as sot as nesër s’është në trend
Krejt e krejt ky qytet nuk ka mund të ngulet
Aty ku s’trupon një lumë e një kanjushë s’ulet
Aty ku shelgjet s’kapen për flokë
E plepat qiellin lidhin me tokë
Ky qytet han a stacion a bastion
Nën të cilin dhembja jonë gjëmon
E nëndheshëm ikë pahetueshëm humbet
Na i përpiu dhe krojet orët e malit e lugjet
Në vapë vere na dogji bri më bri
Në acar dimri na thau me veri
Pa lumë për besë e pa bukuri
Për ma shumë dashuri ka uri
Qyteti është bërë rob i vetëvetes
Vetëm emri i ka mbetur librave të Beqës
Natë e ditë prêt prêt e ëndërron
Vend tjetër për vete e për ne kërkon

Sabit Rrustemi
(17 kallnor 2005)