Kujtesë e dëshirë

Poezi nga Bekim Blaku

Çdo ditë pak nga pak
Na e vrisnin lirinë,
Të paqenën

E tëra nuk filloi në shekullin e kaluar
Ajo vetëm vazhdoi,
Atëbotë, plagët vetëm sa u thelluan

Më nxorën në rrugë-
“Ty s’të duhet shkolla”,
Unë ia dhashë malit, foli grykëholla

Në mëngjesin e radhës,
Shijuam rrezet e Diellit, lirshëm,
Deri te Dreka e Lamës

Sogjetarët e urës flisnin
Për “këmishën e prerë”(të mbetur e paqepur)
Dikush heshti, e, dikush ua mbajti ison

Të moshuarit thanë, prap do prishet moti,
Djemtë me vrull u nisën drejt fundit të arës,
U kthjell prap Qielli

Si rrufe Olimpi u dëgjua
Një e shtënë pas shpine,
Një nëne i rrodhi loti, u qel plagë në zemër

Qoftë ky tagër i fundit
Për Diellin e Lirisë Tënde,
Atdhe.

Berlin, 24 shtator 2024

Dërgoi për publikim, Arif Ejupi, gazetar