UÇK-ja, Gjykata Speciale, Hashim Thaçi dhe babai i tij i sëmurë!

Nga Shefik Sadiku – Ardhja e papritur, për opinionin e gjërë, dje në QKUK e Hashim Thaçit për ta vizituar babain e tij të sëmurë prej shumë ditësh, ka ngjallur vëmendjen e qytetarëve të Kosovës.

Nga moria e madhe e opinioneve, shkrimeve, komenteve e hamendësive që, kanë qenë edhe admiruese edhe fyese për të, dy kanë marrë vëmendjen e madhe në shkrime, komente, në media, portale e rrjete sociale: Përcjellja e tij me masa të mëdha të sigurisë dhe qëndrimi, sjellja dhe përshëndetja e Hashim Thaçit nga qytetarët dhe përshëndetja e tij për qytetarët.

Numri shumë i madh i policëve dhe i automjeteve të Eulexit për përcjelljen e tij, me të drejtë, ka nxitur indinjatën e qytetarëve tanë, sepse me faktin se Hashim Thaçi nga pozita e Presidentit të vendit i është dorëzuar vullnetarisht Prokurorisë së Gjykatës Speciale, është fakt i pakontestueshëm se ai as nuk ka tentuar e as nuk tenton tani të ik apo të largohet nga drejtësia.

Përkundrazi ai ka dhënë prova se do të punojë me drejtësinë për ta zbardhur deri në fund pretendimin e Raportit të Dik Martit, se gjoja UÇK-ja ta trafikuar organe të serbëve të zënë robër gjatë luftës për çka u themelua kjo Gjykatë. Përcjellja, krejt e panevojshme e vizitës së tij te babai i sëmurë me masa kaq të mëdha të sigurisë, përqon mesazhin e keq te populli shqiptar i Kosovës se, gjoja të tjerët mund ta kenë opinion të keq për luftën e shqiptarëve kosovarë dhe të UÇK-së.

Thjesht prania e kaq shumë policëve, vetëdijshëm apo pavetëdijshëm, te njerëzit asocon se gjoja bëhet fjalë për një “ kriminel” të rrezikshëm që tenton t’i ik drejtësisë, kurse të gjithë e dimë të vërtetën se ai u dorëzua te organet e drejtësisë pa nevojën e pjesëmarrjes qoftë edhe të një polici të vetëm.

Sjellja e Hashim Thaçit në ecjen drejt dhomës ku ishte i shtrirë babai i tij dhe dalja e tij nga dhoma e babait të sëmurë, flet për karakterin e tij të përhershëm.

Ai gjithnjë dhe nga të gjitha postet institucionale që ka kryer, ka pasur të njëjtën përshëndetje me publikun: kryet lart, trupin drejt, shikimin përpara, buzëqeshjen konstante; as të tepërt as krejtësisht të munguar, dorën herë drejt zemrës e herë të shtrirë ndaj masës, gishtin të ngritur, të njëjtat gjeste të trupit i pati edhe dje ndonëse nga pozita krejt të ndryshme.

Duke mos dhënë asnjë gram të opinionit tim pro apo kundër tij, po përfundoj duke cituar gazetarin Vehbi Kajtazi, i cili dje tha:” Hashim Thaçin ose mund ta duash ose mund ta urresh, për Hashim Thaçin nuk mund të qëndrosh indiferent”!