Po vërtetohet thënia se çdo çudi zgjat tri ditë!

Nga Shefik Sadiku – Për të satën herë po dëshpërohemi nga rangimi që po na bën PISA në arsim. Ç’është e vërteta nuk po na rangon PISA, por ne vetë po rangohemi aty. E gjithë e keqja e kësaj është se flasim e shkruajmë tri ditë për këtë, kurse 362 ditë tjera të vitit s’na bien ndër mend si e kemi, ku e kemi dhe ku duhet ta kemi arsimin. Për fat të mirë që vlerësimi me shtrirje ndërkombëtare, PISA, po na bën me dije se nuk jemi kërkah, sepse vetëkënaqësia në Testin e Maturës dhe Arritshmërisë, për maturantë dhe filloristë, na pati vënë në gjumë të rehatshëm hipnotik!

Aq shumë vetëkënaqeshim sa që as si çështje debati asnjë herë nuk e shtruam dështimin e atij testimi: të Maturës dhe Arritshmërisë, duke pranuar të vërtetën e hidhur se rezultatet që na dilnin nuk ishin rezultat i dijes së nxënësve, por rezultat i manipulimit të mësimdhënësve, drejtorive të shkollave dhe DKA-ve për t’u krekosur dhe servilosur para eprorëve se gjoja filan shkolla apo filan komuna arriti këto rezultate të “ kënaqshme” në testim.

Vetëkënaqësinë tonë, fatmirësisht, e këndelli PISA, natyrisht nëse ne duam të këndellemi. Disa nga shkaqet e arsimit të dobët në Kosovë

1. Mos llogaridhënia e askujt për asgjë para askujt.
2. Politizimi i arsimit nga shkolla, në komunë, në ministri dhe në Qeveri.
3. Hapja dhe lëshuarja e diplomave pa kriter nga institucionet publike dhe private të arsimit parauniversitar dhe universitar.
4. Opurtunizmi i institucioneve arsimore si persona juridikë dhe i përgjegjësve arsimorë si persona fizikë.
5. Eksperimentimi i panevojshëm dhe jo konsekuent me kurrikulat dhe modelet e marra sa aty, sa atje.
6. Hartimi i teksteve mësimore jo gjithherë në harmoni me kurikulat dhe jo pak herë keqpërdorimi dhe favorizimi i autorëve të teksteve qoftë për motive politike apo korruptive.
7. Mos përcjellja, mos shpërblimi dhe mos ndëshkimi i mësimdhënësve për mos sukseset dhe sukseset nga organet përgjegjëse të arsimit.
8. Mosvënia si prioritet kombëtar i arsimit nga institucionet e Shtetit.
9. Gjendja e keqe e paisjeve, ose thënë më mirë mos paisja e shkollave me mjete bashkëkohore mësimore, nuk mjaftojnë disa kompjuterë të përdorur, të dhuruar nga disa donatorë të jashtëm apo individë vullnet mirë.
10. Mos përgatitja permanente profesionalisht e mësimdhënësve, jo trajnime e seminare veq sa për të fituar financiarisht trajnerët apo organizata të caktuara. Të tilla, “tranime” e “seminare”, Kosova ka pasur tepër. Si dilet nga kjo gjendje ?

Nga kjo gjendje aspak e mirë në arsim dilet vetëm duke dashur sinqerisht të dalim, jo deklarativisht. Dhjetë pikat që unë i përmenda, të cilat janë për të keq dhe shumë të tjera që s’munda t’i përmend, vetëm duhet kthyer në të kundërt të të këqijave, natyrisht nëse sinqerisht duam.