Nga Lumnije Kqiku – Poezi prekëse dedikuar prindit Rahim Kqiku
Dhimbja ime për Ty Babë
Do të mbetet gjithmonë
E imja dhimbje kjo
Për ikjen tënde Babë
Që nuk më prite
E di më mirë sot se dje që
Të gjithë ne do të vdesim,
të gjithë, pa përjashtim,
por JO të gjithë me dinjitet!
E di që
Je i vetmuar
Por
Jeta ishte e jote babë
Nuk mundë ta mposhtësh vdekjen
Por jetën pa jetë Po
Jam mësuar kaq shumë me mërzinë
saqë më është bërë si një mik i vjetër.
Eh mor lumë Baba
sa mirë e ke pas kur thoshe: Qe vdekja nuk është e tmerrshme
Por jeta e pajetuara deri sa vjen vdekja.
Nuk e din sa e shëmtuar dukem lumë Baba
flas shëmtuar dhe eci shëmtuar.
Jam mësuar kaq shumë me mërzinë
sa që më është bërë si një mik i vjetër.
Nime lumë Baba nuk di a te tregova
Lorena mbushi sot 15
Se kisha prite kurrë bash kurrë
hiq që nuk ta ndiej zanin sot
Të kujtuam edhe për 7 ditët babë
Duke u betuar që nuk të harrojmë kurrë
Leje lumë baba
Këto fjalë janë të çmendura
Më thuaj
Si mund
T`i të harrohesh
JO KURRË
Për shtunde e 700 vjet
