Nga Xhavit Kryeziu – In memoriam (1934-2020). Vdekja e secilit njeri është e pikëlluar, por vdekja e mësuesit është pak më ndryshe, pasi që nga dita e parë e shkuarjes në shkollë të fëmijëve për ata mësuesi konsiderohet idol, i adhuruari e udhërrëfyesi jetësor i tyre, prandaj numri i atyre që mbesin të pikëlluar e me zemër të lënduar është i konsiderueshëm.
Sabiti u lind në Hodonoc, më 18. 10. 1934. Ai ishte fëmija i tetë i Halim dhe Hamide Bashës. Shkollën fillore, katër klasë, i kreu në vendlindje më 1949, ndërsa vitin e parë dhe të dytë të Gjimnazit të Ulët i mbaroi në Hogosht. Klasën e tretë të Gjimnazit të Ulët e mbaroi në Roganë, ndërsa të katërtën në Muçivërc, në vitin 1953. Po këtë vit i kreu me sukses edhe provimet e diplomës që mbaheshin para komisionit të caktuar.
Normalen, që asokohe ishte në kohëzgjatje- pesë vjet, e mbaroi në Prishtinë që atëherë mbante emrin” Milladin Popoviq”, në vitin 1967. Shkollën e Lartë Pedagogjike – Drejtimi Klasor e mbaroi në Gjilan në vitin 1979.
Detyrën e mësuesit e filloi në fillim të tetorit të vitit 1955 në Shkollën fillore të Muhocit, komuna e Bujanocit. Aty punoi një vit shkollor. Në vitin tjetër transferohet në Shkollën fillore të Dajkocit ku punoi në vitin shkollor 1956/57. Në vitin 1957 filloi punën në Shkollën fillore të Muçivërcit ku punoi 11 vite.
Në klasat e ulëta të Shkollë fillore “1 Maji” të Roganës që tash e mban emrin e heroit të Kosovës “ Metush Krasniqi” punoi që nga viti 1968 e deri më 1981. Në këtë vit zgjidhet kryetar i Konferencës Komunale të LSPP për komunën e Kamenicës.
Këtë detyrë e kreu dy vite me radhë. Në vitin 1983 emërohet ndihmës drejtor në shkollën e Roganës. Në këtë detyrë ishte deri më vitin 1990, kur edhe pensionohet, me grupin e parë të mësimdhënësve të kësaj shkolle.
Sabiti, pothuaj se tërë jetën, e kaloi me nxënës e me ditar në dorë, përherë detyrën e kreu me vullnet e dëshirë që nxënësit të bëhen të aftë, punëtorë dhe të kenë një të ardhme sa më të mirë e më të lumtur. Për sukseset e arritura në punë disa herë iu kanë ndarë lëvdata e mirënjohje me shkrim. Nga viti 1955 dy herë me radhë vlerësohet me notë të shkëlqyeshme nga inspektori i arsimit. Në vitin 1977, kur punonte në Roganë, dekorohet me “Dekoratën me Kurorë të Argjendtë” e të tjera.
Porosia e tij e zakonshme ishte që gjeneratat e reja ta duan librin, si burim i diturisë, si mjet i pazëvendësueshëm i diturisë, përkundër mjeteve tjera bashkëkohore- mjeteve audio-vizuale, si radio, televizioni, kompjuteri, interneti e të tjera. Të pengohet shtrirja e dukurive të dëmshme shoqërore, si që janë – alkoolizmi, narkomania, e të tjera. Ekziston proverbi ynë popullor-Më mirë të pengohet, se sa të shërohet- që secili subjekt shoqëror duhet t`i përmbahet këtij proverbi kuptimplotë.
Ai tërë jetën e kaloi në vendlindjet, ku me bashkëshorten, duke u kujdesur vazhdimisht për rritën, edukimin e shkollimin e 6 fëmijëve të tyre. Gjithashtu edhe varrimi u bë në vendlindje- Hodonoc, më 11. 09. 2020, ku mbetën të pikëlluar familjarë, shokë e miq, shumë e shumë ish nxënës të gjeneratave të shumta që ua mësoi shkrim-leximin duke iu hapur horizonte të reja të jetës, edhe pse mësimi zhvillohej, të shumtën e kohës, në rrethana mjaft të vështira e të ndërlikuara./rajonipress/
