Kambanat e poezisë

Nga Atdhe Geci

Muzë e poezisë, poezinë më fali për armë
më dha pasion dashurinë për atdheun, që
jeta ime të rend përjetësisht drejt këngës

Pellazgë ilirët e kanë thënë identitetin e
e tyre shqiptar, nuk ka gjuhë pa popull na
thoshte mësuesi i lëndës për gjuhën latine

Vetja ime, jepi jetë hapësirë-kohës, nxito
fryma e re është brenda vetes sonë, lëviz
hipi lundrës së kohës, lundro dheut tënd

Ne që jemi në rendje të kësaj kohe epike
këtë Iliadë Atdheu do ta quaja koha jonë
ose imagjinata e brezit tim për këtë art

Unë e di, kjo jetë nuk ka shenja treguese
më vjen keq, kur jetës muret i bëjnë roje
vetëm kohën e tashme e kemi për t´jetuar

Njeri, krijo veprat për brezin që po rritet
se librat tuaj vlerësohen njësoj si shpikjet
dashuroni të gjithë të shtohemi edhe pak!…

Atdhe Geci – Poezi nga dorëshkrimet, 2025