Poezi nga Demush Mehmeti
Kështu është kur të jesh moshatar me stinën
Si stina je dhe ti
Të njejtën pamje me te ndanë
Gjallron e njejta frymë
Nëse je moshatar kështu si unë me vjeshtën
Ajo dhuronë të ëmblat fryte
Ti të ngrohtën dashuri
Mbjellë dhe ujit urtin
Si moti i stinës dhe ti gjallëron ndrrohesh
Lotët rrjedhin si shi
Rimat e ujit gërmonë dheun
Të thellat rrudha e gërmojnë tëndën fytyrë!
FOL
Heshtjës sime prishja tetikun
Mos ju gëzo
Shkruaj
Më merr në telefon
Fol
Mos pyt si jam
Çka bëj
Mjafton
I mbetur vet të mos jam!
TY ME EGON TËNDE S’MUN(S)DIN
Kujdes ti me egon ku përmbyset dhe fundoset bota
E përhirta mbështjellë gjithgjën
Errtësira ti vërbonë sytë
Nga vetëvetja s’do mbetët asgjë
Kujdes me durimin e tjetrit vyrtyt dhe shpresë
Gjakim lëng jete ku bota hapëronë
Pellg ku fundosën ligësit
Ty me egon tënde smun(s)din të ngulfat!…
