Kur të jesh moshatar me stinën

Poezi nga Demush Mehmeti

Kështu është kur të jesh moshatar me stinën
Si stina je dhe ti
Të njejtën pamje me te ndanë
Gjallron e njejta frymë

Nëse je moshatar kështu si unë me vjeshtën
Ajo dhuronë të ëmblat fryte
Ti të ngrohtën dashuri
Mbjellë dhe ujit urtin

Si moti i stinës dhe ti gjallëron ndrrohesh
Lotët rrjedhin si shi
Rimat e ujit gërmonë dheun
Të thellat rrudha e gërmojnë tëndën fytyrë!

FOL

Heshtjës sime prishja tetikun
Mos ju gëzo
Shkruaj
Më merr në telefon
Fol

Mos pyt si jam
Çka bëj
Mjafton
I mbetur vet të mos jam!

TY ME EGON TËNDE S’MUN(S)DIN

Kujdes ti me egon ku përmbyset dhe fundoset bota
E përhirta mbështjellë gjithgjën
Errtësira ti vërbonë sytë
Nga vetëvetja s’do mbetët asgjë

Kujdes me durimin e tjetrit vyrtyt dhe shpresë
Gjakim lëng jete ku bota hapëronë
Pellg ku fundosën ligësit
Ty me egon tënde smun(s)din të ngulfat!…