Poezi nga Demush Mehmeti
Sa më ngrohë i denduri a’i i pa flaki prushi yt
Ndezur eshkë
Sado të digjem shkallë shkallë
Aroma jote më përmbushë
Më je fat apo zavall
Më vjenë valë vullkani valëzim dritë
S’je qark apokalipsë
O behar i lulëzuar në shpirtin tim
Vorbullë që rrëmben
Më e serta e imja dëshirë
Bekimi im
Më je a’i prushi që s’dua të të shprush
Llavë që më përbin
O totemi i dashuries virgjër
Vullnet jetë frymëzim
Sa më dhimbsesh
Druhem po të lëndon ky i thelli shikimi im
NDRYSHE S’DI
S’të dua të akullt si vdekja
As zjarr që djegë
Të dua me masën time
Ndryshe s’di
Më je si faqe shege
S’do jesh gjithnjë
Ti po vyshkesh me kohën
Unë me ty
Më bën ta dua jetën
Tokë e qiell
Dua të mirat e botës
Aq sa ty
DIMËR S’KAM
Me kohën në ecje na u prish moti fërfëllazë
Mot dimri
Huj stine sikur sot
Sado të më godet e zymta
Ty të kam
Më gjallëron
Dhe kjo stinë mbretëreshë në vete
Tkurret qiellin
Ngrin dhe dete
Toka flen në paq me jetën
Mërdhin shpirti
Po mbeta vetëm
Kot ftohet kot
Të kam ty dimër s’kam
Rinon shpirtin zemrën ngrohë!
SHPIRT PO BAJMË
Më përmbush nektari i lumturisë sime
Po e gëlltis si verë
Bëhem tapë
Sa i gëzohem timës pjesë jete
E dua në plotni
Shpirt po bajmë
Dua timen ëndërr
Zog i lirë në qiellin pa anë
Jo një pre tigreshe kapur në kafaz
ELOZHE DASHURIE
14 shkurti
Sot do dëgjosh vetëm elozhe dashurie
E vërtetë kjo
Fjalë të përzgjedhura
Për çdo motmot
Dhe po u shpallëm të shpifur
Mëkatar
Të duheni siç duhemi
Dashurisë i besojmë
Për dashurin jetohet dhe vdiset
Si ai shpirt ndrituri
Simbol dashurisë së pashuar
Valentini Shejtor
