Uji Dea

Bjeshkët e Nemuna

/ 9 minuta lexim
FIDANISHTJA

Teksti, muzika dhe interpretimi : Demir Krasniqi –

Hej , përmes telave t’ çiftelisë , ia nisa melodisë –
Përmes vargjeve krenare , t’ këndoj këngë legjendare !
Dhe lahutës së Malësisë , n’ oda t’ burrërisë –
Me ëndje do t’ i këndoj gjithë Bjeshkët shqiptare !

Hej, Bjeshkët shqiptare për natyrë , janë të mrekullueshme –
Nga turistë vendorë e t’ huaj , me shumicë lakmohen !
Për bukuri të lakmueshme , të pa zëvendësueshme –
Me kënaqësi n’ çdo stinë të vitit ato vizitohen !

Hej, derisa unë të jam gjallë , për legjenda t ‘përmendura –
Për to do t’ këndoj krenar , me shpirt dhe me zemër !
Do të ju tregoj pse quhen “Bjeshkët e Nemuna” ,
Edhe shkakun si e morën ato këtë emër ?!

Hej, në këtë botë ne ku jetojmë – legjenda na njeh ,
Që si popull u sprovuam me një ngjarje plot trishtim !
U sprovuam me historinë e një nëne malësore t’ vejë –
Dhe çka përjetuan n’ jetë , dy fëmijët e saj jetimë ?!

Hej, n’ trojet tona Bjeshkët e Nemuna sjellin histori –
Plotë trishtim e dhembshuri , që me lot e lëkundin gurin !
S’ e harrojmë për jetë këtë nënë , që mbet vetëm me dy fëmijë –
Pa pas hak , as pa pas hile , të cilës turqit ia vranë burrin !

Hej, për një nënë që mbet e vetme me dy fëmijë e etshme –
N’ troje t’ lindjes e perëndimit , si legjendë nga Lugu i Drinit !
Lanë shtëpinë e lanë vendlindjen , morën rrugën përpjetë Bjeshkëve –
Me dy djemtë , dy fëmijët – sipër Rrafshit t’ Dukagjinit !

Hej, u nis me fëmijët e vet , që i mori si nënë për dore –
E kapluar nga mjerimi , ajo nuk u kujtua për sende tjera !
Morën rrugë nëpër bjeshkë bore , pasi koha nuk priste prore –
Sepse ushtarët e armikut , mund t’ i kapnin n’ skena t’ mjera !

Hej, nënë malësorja e frikësuar nga ndjekësit për krim –
E pikëlluar për vrasjen e burrit nga turk xhelati !…
Rrugëton gruaja me dy fëmijët , tashmë mbet jetimë –
Vazhdimisht kthente vështrimin atje nga fshati !

Hej, nëna e shkretë po mbushej vaj , ku po dukej shtëpia e saj –
E shikonte larg nga shpatet , e cila po digjej nga flakët !…
N’ trup të saj s’ pushonte lodhja , n’ sytë e saj s’ pushonte vaj –
Me lot n’ sy kalonte malet – s’ kishte kujt t’ia qante hallet !

Hej, e pikëlluar duke ecur nëpër bjeshkë po largoheshin –
Asaj iu nxinë të dy sytë , nga mungesa e ujit të pijshëm !…
Sa më shumë që ecte , aq më shumë bjeshkët lartësoheshin –
Më shumë përpiqej t’ i shmangej diellit të rrezikshëm !

Hej, masa e zjarrtë gjithnjë po bëhej më e pamëshirshme –
Skuqte e digjte porsi saç dhe çdo gjë iu shkonte huq !…
Por , ata ecnin e ecnin , rrugëve t’ maleve më të hijshme –
Që t’ largohen sa më larg prej ushtarëve xhelatë turq !

Hej, Dielli i ngrohtë i Korrikut , vazhdonte t’i përvëlonte –
Etja i kishte molisur njësoj nënën bashkë me fëmijë !
Në të dy krahët e sipër Drini po shteronte –
Çdo ditë e më pak në këtë kohë , ujë kishte në vijë !

Hej , dhe bora që dikur rrinte deri n’ fund t’ Gushtit , në verë –
Nëpër vise të Malësisë kishte qëndrim vezullues !
Atë ditë Korriku , kur u duhej fëmijëve të nënës së vejë –
Ishte shkrirë n’ lugina t’ fshehura , nga Dielli përvëlues !

Hej, “Nanë , du ujë”! “Nanë, du ujë , të pi nga këto male”!
Kërkonte n’ çdo hap me ngulm , ai djali i vogël ,
Sepse urinë e harruan nga vapa e madhe
Dhe nga lodhja që pësuan , duke ecë kodër më kodër !…

Hej, ujë s’ kishte askund me pi nga burimet plaka
Dhe nga etja ma me ecë përpjetë nuk po mujë !
“Nanë , moj nanë , më ndihmo se nga etja m’ duel flaka –
Po të lutëm , mori nanë , ma jep një pikë ujë”!

Hej, e përgjëronte vogëlushi , duke lëvizur me dorë –
S’ gjendej askund një pikë uji nga akulli e bora e bardhë !
Pa e kuptuar se nuk ishte n’ vullnetin e nënës së gjorë –
Sa t’ua njomte fëmijëve t’ vet , ato buzë që u ishin përtharë !

Hej, nëna n’ çdo hap e hutuar përpiqej me djalë ,
Kurse djali i madh prej goje , nuk nxirrte një zë !
Nëna përpiqej ta ngushëllonte t’ voglin djalë me fjalë –
Shkrumbi një pëllëmbë përmbi buzë iu kishte bë !

Uji Dea

Hej, fliste nëna e shkrumbuar nga vapa e pikëllimi i egër :
“Tash e gjejmë ujin , drita e syve t’ mi , edhe pak !
Kështu përpiqej nëna – djemve , që t’iu jepte zemër ,
Se Gurrat e Bardha , tani nuk janë aq shumë larg “!

Hej, hap pas hapi nëpër bjeshkë – i kaluan Gurrat e Bardha ,
Por uji nuk rridhte askund , as n’ kryet , as n’ fund !
Dhe u ngjitën përpjetë Malit , kodrave të Thara –
Në çdo hap duke shpresuar – mos po gjejnë burim ndokund ?!

Hej, kopetë e deleve dhe barinjtë , kudo ishin zhdukur –
Si t’i kishte përpirë toka , apo t’ i kishte ngrënë ndo ‘i ujk ?!
Asnjë kambanë nuk jehonte n’ Bjeshkë të Nalta, si dikur ,
As njeri të gjallë nuk kishte , as barinj e as një bujk !…

Hej, fëmijët u lodhën shumë nga etja , buzët iu bënë shkrumb –
Forcat iu shteruan , s’ mund t’ flisnin nga etja , iu ishte tharë goja !
Prandaj , nisën t’ përpëlitën dhe të flisnin përçart plumb –
Nënën e mbërtheu kulmi i dëshpërimit edhe ploja !…

Hej, lotët nënës nuk i rridhnin që t’ua njomte buzët –
Shihte fëmijët si po i shuheshin para syve të dëshpërimit !
Por, para se fëmijët t’i kapte agonia nga shkrumbi mbi buzët –
Para se të ndodhte gjëma , ajo mallkoi në kulm të zemërimit :

“Hej, mori bjeshkë , mallkuar qofshi – kurrë mos paçi ujë !
Flaka u daltë ! U shitoftë reja prej gjithë Perëndisë !”
Dhe ra shakull përmbi tokë , u krijua rrëmujë –
Mbi kalamajtë , që po kalonin çastet e fundit të agonisë !

Hej, kjo legjenda nuk e thotë ç’u bë më nënën e dy fëmijët –
Nuk e thotë a mos vallë vdiqën , apo i shpëtoi mrekullia ?!
Por , legjenda prapë vazhdon sikur qielli përmbi hijet –
Me fatzinjtë , që përpëliteshin pa ndërpre nga agonia !…

Hej , lartë në qiell – Dielli u fsheh prapa reve t’ zeza –
Fëmijët e etshëm , nisën t’ qanin plot me ngashërim !
Qielli , duke e lëshuar një shi t’ rrëmbyeshëm te rrezja –
Krijoi ca vërshime t’ forta përplot me tmerrim !

Hej, të tjerët prapë duke iu referuar legjendës –
Thonë mallkimi i nënës i zuri bjeshkët sipër Dukagjinit !
N’ të dy anët e Drinit të Bardhë ia humbi rrugën e pendës –
Bjeshkët e Nemuna u dogjën keq nga zjarri i mallkimit !

Hej, reja shkreptin ndonjëherë , stinë për stinë e verë për verë –
Nën qiell të kthjellët për herë , duke djegur pyje të tëra !
Njerëzit e rastit nga tmerri e frika vjellin vrer –
Prishen kopshte , prishen t’ mbjella , prishet shija , prishet vera !…

Hej, asnjë guri përmbi gurë nga zjarri s’ ka mbetur –
Legjenda përherë na thotë – nga tmerri t’ mbërthen me vjellë !
Kur i shikon nga çdo anë , mijëra hektarë pyll të djegur –
Brinjë t’ bjeshkës n’ sipërfaqe , gërxha që shkëlqejnë në Diell !

Hej, mallkimi me zemër e lot , i ndjek këto bjeshkë edhe sot –
Zjarret çdo vit përsëritën në të njëjtat stina !
Në të njëjtin rrugëtim t’ nënës , sytë mbushën plot lot –
Bie një rrufe djeg filiza , bredha e çetina !…

Hej, legjenda thotë kur ushtria serbe pësoi disfatë –
Nga malësorët e Rugovës e burrave të Dukagjinit !…
Duke u ngjitur përpjetë Bjeshkëve përmbi mal të thatë –
Dielli i pamëshirshëm i dërmoi bijtë e gjirit !

Hej, ushtria okupatore dhe e shkalafitur serbe ,
Që haku i të pa fajshmëve i kishte zënë në gjak !
Nga dënimi që u dha Zoti – ranë në shakull të një gërxhe –
Legjenda e tyre , e sajuar nga kronistët ushtarakë !

Hej, një fjalë t’ madhe legjendare një luftëtar na e la :
“ Prokleta da si! “ – “Qofsh e mallkuar !”
Legjenda thotë : “Gjenerali serb , këtë fjalë na e tha !”
N’ gjuhën serbe: “Prokletije” “ , do të thotë : “Të mallkuara !”.

Hej, nëpër hartat gjeografike mbi pesëdhjetë vjet t’ përmendura –
Këto bjeshkë ishin t’ shënuara me dy emërtime !
T’ parat janë Alpet Shqiptare, t’ quajtura Bjeshkët e Nemuna ,
Që janë mbushë me pasurime dhe plotë zbukurime !…

Hej, n’ vazhdimësi janë bjeshkët që quhen Malet e Dinarisë ,
Që shtrihen drejt qiellit t’ pastër , n’ veri t’ Shqipërisë !
Në perëndim të Kosovës shtrihen me krenari ,
Po ashtu edhe n’ jug – lindje të Malit të Zi !

Gjilan, më 22.07.2020 v. Demir KRASNIQI

Privatësia

Faqja jonë e internetit përdorë cookies. Ato janë skedar të vegjël që ndërveprojnë me pajisjen tuaj dhe kjo bëhet në mënyrë që ne t'ju ofrojmë përvojën më të mirë të mundshme gjatë përdorimit të faqes sonë.

Për të u informuar rreth politikave tona të privatësisë, ju lutem vizitoni faqen privatësia.

Cookiet e domosdoshëm

Cookiet e nevojshëm duhet të aktivizohet në çdo kohë në mënyrë që ne të mund të ruajmë preferencat tuaja për preferencat e cookies.

Nëse e çaktivizoni këtë cookie, ne nuk do të jemi në gjendje t'i ruajmë preferencat tuaja.

Cookies të palëve të treta

Kjo faqe interneti përdorë Google Analytics për të mbledhur informacione anonime si numri i vizitorëve në sajt dhe shfletimi i faqeve.

Mbajtja e aktivizuar e këtij cookie, na ndihmon neve të përmirësojmë faqen tonë në internet.