Poezi nga Meti Rexhepi
katër këmbë
dy më shumë se ai që e sundon
por sundimtari ka dy duar që fytyrën i lajnë
të tijën fytyrë qenushi si ta lante me këmbë
krejtësisht i vetëm bredharak i dëshpëruar
ekologjia e kontejnerëve e kishte dëbuar
edhe kallnori me jorganin e bardhë të mallkuar
për një asht të njomë do t`i thahej ai gabzherr
në lukuni nuk përftoi as nga ndonjë qenushë
ujëvarë e jargëve i rrjedh syve të avulluar
hej qenush mos gjete gjë në atë gëmush
mos e paç mëshirën e dykëmbëshit zemër-ngushtë
mësynte atje ku nuhatja e shpinte
i hirtë në bardhësinë e borës
qofsh e keqe e me fat lumturie
Zoti i dha krah asaj sorrëshkine
sorrëshkinat i sillën mbi krye
nuk ngjante as qen as zagar
të dytin e marrin t`ua nuhaste ndonjë vakt gjahtarësh
assesi këtë se nuk ishte prej grabitqarësh
luanëve ujqërve kushërinj të prejardhjes
si t`iu vete pas për tatuazhe brinjësh kokës e shpinës
le ta sundonte çfarëdo diktatori
mjafton t`i luante me takt sikurse dirigjentit kori
gjithnjë ecejakeve vijave të urisë lëpinte i gjori
nuk donte t`ia kishin frikën
dhe askujt të mos i jepte ikën
ndjesia e mëshira nuk e ngopën dhe ngordhi
Gjilan, shkurt 2021
