Agimi – (1963-1999)

Nga Meti Rexhepi

Lirinë edhe kur nuk e shihte i vizatonte shtrirjet konturve
i qasej si një të dashure e mbërthyer
në mes ferrash të gjalla prangash zinxhirësh ecejakesh e sy gacash
asaj ia hapte një shteg në fletën më të bardhën të zemrës
doemos nëse fleta e bardhë nuk joshte ndjesi
hapte arterien e kuqe të ngjyente penën
atëbotë të trishtë të censurës veshi veshit syri syrit
ia thurnin mitin përbindëshit
Agimi si agim desh i sheshonte ëndrrat e ngjyrosura kuqezi
fusha kishte sy mali veshë
lëvronte të mbillte mëtime me shkrola ngastrës së Tij hullive
shpalimi i fletës tek akëcili zgjonte kob dhe stuhi
Ai donte ti hidhte hapat ngastrave të gjyshërve andej këndej tela gjemborë akull kallnori përcëllimë gushti trupit këmbët i shtrinte tej Shtratit të Prokrustit liria nuk kishte vetëm ngjyrë të bardhë ashtu si shtjellohej në tabelën e zezë nën portretin “paqësor” të Perandorit skishte si të shkruhej ndryshe mbi të zezën
pos me shkumësin e bardhë
ishte soj lirie që ndërsente hienat e tërbimit Agimit
e bardha dritë nxirosej sterrë prej kafshimit
idili i përrallës në (s)fondin e fqinjit mbrehej tehu i sëpatës
për prerje qafësh bukurisë i vihej në cung hijeshia
lë të mbahet e lidhur nën një shije e ngjyrë
në klasë krejt përmbysur trajtësohej evoluimi
si mund të fluturonte në kaltërsi veçse një shqiponjë
dhe veçse e bardhë dhe vetëm sllave
në një simbol valonin drapër e çekan
bashkë me kallinj korrte dhe jetët drapri
e i thyente me çekan kafkat Slavku
buzëqeshjes gjysmë hapur e gjysmë fshehur të Diktatorit
tej për tej dritëhijeve i përshkuan shigjetat atë cinizëm të kulluar
dhe Agimit pa rastësinë si mbret i botës nga fjalori djaloshar
i zhubrosur
në Mal Koshare i shpalohej Sinonimi
shkrolat e fshehura në fleta po i merrnin trajta plumbash e predhash
çfarë alkimie përtej një Akademie
ëndrrat e shprushura po ktheheshin në zjarr tytash
përderisa buzë-brymtat ia puthnin gjumin në prita
e nuk i trembej predhave të verbërimit
tashmë agimi po e hedh prarimin e prillit
mbi legjendën e bronztë të Sinonimit