Shpirti i djerrinës

Poezi nga Mehmetali Rexhepi

askujt nuk i takoja
pezull si krejt gjithësia

*
le të rrotullohem si globi
të më fërkojnë stinët e përziera
veçse më mungoi boshti
dhe shkrihem si kripa
e dheut i shtohet njelmësia

*
askujt si takoja
një torzoje e sfondit të hirtë
në mua hyri djerrina
koka ime mes qindra e mijëra

*
në trastën pa adresë në vetën e harruar
e më flisnin për vetën e tretë
së cilës iu kishin kalbur dërrasat e çatisë
dhe i rridhte kulmi prej majës në palcë të shtëpisë

*
rrëqeth dëftorja e asaj mynxyre
e shkrepura e një rebeli flaku heshtjen
betohej një tjetër
për ndjeshmërinë
assesi të mos hysh e të lagësh sedrën

*
hyj dhe dal kur nuk bie shi
po si dikur kisha ndjesi

*
autorët anonimë që dhimbjen e mbollën
hoqën maskat vetëm kur e korrën

*
ju lutem ma gjeni trastën me kokën time
atëbotë vërtet do të marr e jap dhimbje
nuk dua të më lagë llullën dhimbja juaj

kështu thërriste shpirti i një djerrine
Gjilan, më 12 mars 2019