Poezia, një shok udhe

Fol muzë e ngadhënjimit të artit, fletë e çdo dite, muaji dhe viti kjo kohë më bën të vet-digjem me bashkëudhtaren time, poezinë

Rritu bimë e gjuhës dhe e fjalës
ti që vjen nga gjiri tragjik i jetës
ji shpërthim i flakëve të shpirtit
je lavdi e popullit të përgjakur

Në shpirtin vullkanor të poezisë
i kam të luajtura të tëra betejat
në jetën biologjike të këtij libri
t´i je nënëemadhja e arbërimit

Shqipëri, unë e ti jemi një gjak
që nga pellazgët e lashtë e Iliria
toka jonë qé shesh i luftërave
dhe arenë gjaku e perandorive

Kosovë, kryengritëse e këngës
stërmbesë e dardanëve të Trojës
në trup ende kem plagë të gjakut
nga fqinjët që tokat na igrabitën

2

—————————————-

Liri, bëje dorën grusht, mos u jep
me emrin tënd u rritëm betejave
për ty dashuruam mes plumbave
për ty i ramë grusht pushtuesve

Nuk ka paqe për lumin me vaj
nuk ka paqe për lumin e ndarë
me shpirt i këndojmë bashkimit
liri, këngës a i shkojmë në fund

Hënë është dhe pjesa që s´ndritë
diell është dhe nata që e jetojmë
me pellazgët ne jemi njëgjakësh
shqiptarët kudo jemi një vëlla

Kosovë, hapi regjistrat e tokës
në pasqyrë i shoh armiqtë e mi
kjo botë vërtet qenka një përrallë
Shqipëri, ka vetëm në gjuhën time

Shqipëri e ngadhënjimit të artit
ti më bëre ta njoh fuqinë e atdheut
dashurinë për ty e kam të shkruar
me gjakun e më të guximshmëve!..

Rrustem Geci – Dortmund, 31.12.205