Poezi nga Ismet Rashiti
Përtej flakës së diellit të zjarrtë,
T`i lexoj rrudhat në fytyrë, Kosovë,
Lotët e njomë, masakrat përdalë,
Vrasjet dhe krimet e dyta me fjalë !
Përtej zjarrit të diellit në perëndim,
Ta shoh luftën, gjakun, guximin,
Në male e fusha anë e mbanë,
Dhe betimin në Flamur, gjak dhe nënë !
Përtej shkëlqimit të diellit në mbrëmje,
Ti kërkoj eshtrat që të humbën pa nishan,
Dhe bishat e karpateve si zgërdhihen,
Me fjalët më të rënda se plumbat të vërajnë!
Përtej diellit të shpresës në horizont,
Zhgënjimi m’i ka venitur ëndrrat, idealet,
Nga urrejtja për njëri tjetrin, o Zot,
Për një fotele dhe emër që të bëjnë rob !
