Gjilan – Ishte i veçantë dhe i tillë do të mbetet përjetësisht në kujtesën e të gjithë neve që e kemi njohur.
Postuar nga Qemajl Mustafa
Të gjithë ne (kush më pak e kush më shumë) duam që të jemi të arritur e të respektuar në mesin ku punojmë e jetojmë. Duam që të na dëgjohet fjala kur flasim e duam që të na lexojnë kur shkruajmë.
Për fat të keq, shpesh as na e ka dhurue Zoti dhuntinë e oratorisë e as e kemi mësue gjatë jetës këtë shkathtësi. Aq më keq, përveç kësaj komponente, ndodhë që nuk e kemi edhe dien e bollshme dhe bëhen dyat bashkë e hesapi na del keq. Por njerëz jemi, të gabuedhëm jemi dhe shpesh edhe si të tillë bëjmë turr me mbajtë fjalime, me shkue e me ju humbë kohën studentëve e nxënësve por edhe dashamirëve në ndeja – në dasma, në vdekje, në urime e përhajrime.
Por, fatmirësisht, në mesin tonë e kishim (dhe e kemi prore) modelin e njeriut skajshmërisht të kundërt me atë që e përshkrova më lartë – njeriut me plotë die nga fusha e tij e punës, me plotë eksperiencë jetësore dhe me shkathtësinë brilante e me mjeshtrin për me e sistemue, me e selektue dhe me e transmetue këtë die dhe këtë përvojë te të gjithë pa përjashtim kudo ku krijohet konteksti i rrethanave. Në familje, në odë, në takime e tubime, ne pritje e në ndeja, në ligjërime profesionale, akademike …
E kam pasë fatin e mirë që e kam pasë fare të afërt edhe nga gjaku por edhe nga fshati i lindjes një dietar të spikatur nga këta të dytët por që krejtë dien, zotsinë dhe vullnetin e jashtëzakonshëm për punë, kujtesën brilante, shkathtësinë për komunikim e kishte nga Zoti dhe nga Populli.
E kam fjalën për Haxhi Tahir Rahimin i cili ndërroi jetë mbrëmë afërsisht në këtë kohë.
Ky burrë ishte vërtetë i veçantë me shumëçka por ajo që mua si i ri që isha e pastaj edhe gjatë ikjes së viteve, më ka lënë shumë mbresë nga ai ishte sjellja e tij e përhershme plotësisht në harmoni me natyrën, në harmoni me traditën tonë të mirë, në harmoni me Zotin… Më ka lënë mbresë kujtesa e tij aq e kthjelltë dhe aq e besueshme deri edhe në këto vitet e pleqërisë së tij të thellë. Shkathtësia e veçantë e Haxhi Tahirit të nderuar, për me i rrëfye me kontinuitet e me emocion artisti të vërtetë popullor ndodhitë nëpër kohë që nga fëmijëria e tij e hershme e deri në ditët e fundit të jetës së tij ishte e rrallë dhe për t’u mbajtë gjatë në kujtesë.
Nuk e teproj aspak nëse e konstatoj që njerëzit si Haxhi Tahiri i kemi pasë fare të paktë në numër dhe ata ishin enciklopeditë tona lokale e rajonale të cilat nga përtacia e pakujdesia e jonë nuk i kemi arkivue për të na shërbye neve dhe gjeneratave që vijnë si referencë po edhe për studim.
Haxhisë i qoftë i lehtë dheu i tokës që e deshti aq shumë dhe që e punoi me aq përkushtim e si rrallëkush derisa ishte vital e për punë. Zoti e shpërbleftë Haxhi Tahirin me xhehnet e familjes i dhashtë durimin për me e kalue më lehtë këtë mungesë të madhe të krijuar në familjen Rahimi dhe te të gjithë miqtë e saj.
Ngushëllimet më të sinqerta për familjen Rahimi nga ne familjarisht.
PS
Mua personalusht, më vie shumë keq që nuk jam në Kosovë këtyre ditëve për me e nderue haxhinë për në shtëpinë e tij të fundit por, jeta e tillë është. Shpesh na ndodhë që të mos jemi në momente të caktuara atje ku duam.
