Nga Ismet Tafili – Në prani të një numri të madh të qytetarëve, në prani të familjarëve, shokëve e miqve, në varrezat e qytetit të Gjilanit, sot (31 mars 2021) u varros atdhetari, humanisti e hoxha i Malësisë së Bujanocit Mefail Ramadani.
Përpos ceremonisë së varrimit të kryer nga hoxhallarë të shumtë, për veprimtarinë, punën e kontributin e tij folën Kryetari i Veteranëve të UÇPMB-së së Bujanocit Bejtulla Bejtullahu dhe Kryetari i Bashkësisë Islame të Bujanocit hoxhë Ragmi Destani. Po ashtu, kurorë lulesh vendosën Kryetari i Bashkësisë Lokale të Zarbicës, Avni Musliu dhe veteranët e UÇPMB-së.
Mefail Ramadani ishte intelektual, humanist, atdhetar, veprimtar, mik i mirë, burrë i vërtetë e i nderuar, njeriu i urtë e i sakrificës, mikpritës e hoxhë i nderuar. I lindur në Novosellë të Epërme, fshat në Malësinë e Bujanocit, afër Vrajës, u rrit, u shkollua e u edukua me të bëmat e malësorëve shqiptarë të kësaj ane, me mikpritjen, burrërinë, egërsinë, moralin e shpirtin human të këtyre malësoreve, me historinë e luftërave të këtyre burrave të fortë, të cilët luftuan për Atdhe, liri e mbijetesë.
Dhe në mesin e kësaj jete nuk kishte si të mos ishte edhe ky i tillë: atdhetarë, veprimtarë, i dijshëm i urtë, i drejtë, humanitar, por edhe i rreptë për ata që ishin të lig, të padijshëm munafikli të papunë dyfytyrësh etj. Ishte në gjendje të ndihmonte në çdo kohë me të gjitha mundësitë që i kishte, pa interes e pa hile. Cenimin e dinjitetit, nderit të familjes, nderin e mikut shokut e dashamirit i mbronte me rreptësi deri edhe në sakrificë. Me dinjitet rriti fëmijët, edukoi dhe i shkolloi, dhe i përgatiti për jetë po me të njëjtat tipare si vetë. I edukoi edhe në frymën atdhetare, që të mos jenë me shpirt të nënshtruar e të nëpërkëmbur.
Duke qenë se tokat tona edhe sot e kësaj dite janë nën Serbi, ai, me disa nga shokët e tij, gjithmonë, u përballë me ligjet e pushtuesit serb, me maltretimet, nënçmimet e provokimet e pushtetit.
Mefail Ramadani punoi shumë, kontribuoi aty ku kërkohej e ku e thërriste interesi i fshatit, i Malësisë sonë e Atdheut. Ishte ndër ata që së bashku me Ilaz Doktorin, Njazi Kadriun, Sejdulla Kadriun e të tjerë atdhetar zhvilloi aktivitete ilegale, deri edhe duke rrezikuar jetën e tij. Ishte i angazhuar edhe në luftën e fundit kundër pushtuesit serb për krahë UÇK-së e e UÇPMB-së duke qenë pjesë e logjistikës.
Hoxhë Mefa përjetoi edhe ndjekjen e banorëve të Malësisë së Bujanocit në qershor të vitit 1999. E përjetoi rëndë këtë moment, megjithatë nuk humbi shpresën dhe nuk e ndali përpjekjen që atij vendi t’i kthehen banorët e tij.
Me punën e tij e vullnetin e madh ai e mbajti hapur xhaminë e fshatrave të Malësisë në Zarbicë, sikurse edhe e renovoi me ndihmën e donatorëve, pavarësisht kushteve klimatike dhe pengesave tjera që i bëheshin.
Sa herë që e kërkoje një këshillë apo mendim prej tij, ai ishte i gatshëm të bisedojë me ty, të të jap mendimin e tij të sinqertë pa hile e pa dredhia dhe kishe dëshirë të rrije me të sa më shumë.
Hoxha Mefail Ramadani ishte iniciator dhe pjesëmarrës i të gjitha aksioneve që bëheshin për fshatrat e Malësisë së Bujanocit. Edhe atëherë kur ishte i sëmurë, ai nuk e ndali veprimtarinë e tij. I gëzohej çdo të mire që bëhej në Malësinë, iu gëzua shumë, së fundi, asfaltimit të rrugës për Zarbicë që ishte synim i tij, i shumë veprimtarëve dhe i gjithë banorëve të Malësisë.
Prehu i qetë në paqe!
Zoti ta bekoftë shpirtin e bardhë!
I lehtë të qoftë dheu i Kosovës!
Lamtumirë hoxhë Mefail Ramadani!
