Në ditën botërore të poezisë, përzgjedhje nga Sabit Rrustemi

(Të shkruara viteve të ndryshme po, në datën e njëjtë )

SYTË NUK DO TË GËNJEJNË
Një ditë
kur të shporret kjo mjegull
kur nuk do zgjatet më
imja vetull
dhe udha
papritur do të na takojë
athua ç’kemi për të pëshpëritur
Do ecim sikur s’ka ndodhur gjë
tek takon rëndom një të panjohur
apo sakaq ndjenjat do të shpërthejnë
Dhe sytë,
oooh
… nuk do gënjejnë
(21 mars 2010)

VETMINË TIME FLAKE TEJ PRAGUT
Me një të prekur hape portën
vetminë time flake tej pragut
Sipërfaqes sate të virgjër
përmes gjuhës lehtas preka
atë kod të fshehur brenda vargut
Një botë e etur e paprekur
palcave tona të fshehura
u shpërfaq
Çasteve të pashijuara u humbëm sakaq
se
shumë gjatë na kish mbërthyer ëndrra
e etja
E dashur
nën vetullat e tua përjetshëm mbeta
(21 mars 2015)

POEZISË
Ti ishe dhe mbete ajo vajza e virgjër
që gjithnjë jam duke e gjakuar
Dhe tashmë pas një gjysmë shekulli
udhë që kam bērë
shoh se sa pak t’u kam afruar
…….
(21 mars 2016)

NJË ZEMËR E ËMBËL SI JOTJA
Natën e shprazi n’gotë
Si atë verë të kuqe
E pij përngadalë
Hërpamë për hërpamë
Deri në mëngjes
Natën
Një ëndërr për ty
E mbylli n’sy
Deri në hapin tend
Në trokitjen që pres
Sall një zemër si jotja
Ma mjalton jetën
(21 mars 2018)

SHPIRTIT QË MOSHA NUK E PLAKË
(Variant)
Zjarrit të kësaj dashurie
dua të përzjarrem e të shkrihem
nën ritmet e një valsi të ri
për pikë
Hapi krahët të lëshohem qetas
nëpër atë fushë të ndezur ndjenjash
të prehem e të çmallem
sa s’ka
Trokitja ime
një melodi e ëmbël mëngjesi
poreve të tua rrahë
pa pushim
Mos ke frigë
nga këta vrushkuj zjarri
as nga kjo zemër që s’kursehet
Ndizem e s’shuhem dëshirash
shpirtit që mosha nuk e plakë
as me biliona e biliona jetërash
(21 mars 2022)