Poezi nga Ruzhdi Kqiku
Në atë fillim
marsi
në prag
të beharit
U turrën
këndej
forcat
e barbarit
Erdhën
Cubat shkije
andej prej
shkinisë
Që t’i shuajnë
nga faqja e dheut
bijetë e
Arbërisë
Lugina e
bregore
dhe kullat
gjëmonin
Bora ishte
skuqur
e streë
gjak pikonin
Dheu
çohej peshë
sikur llavë
vullkani
Si dragoj
në betejë
me t’bijtë
bacë Shabani
Në luftë tërë
Prekazi
burrat
pleq e të ri
Nëpër tym
e flakë
vdekje
o liri
Gjer në frymen
e fundit
luftuan për
vend të vet
Thanë më mirë
ndër varre
se të mjerë
në jetë
Pra tërë
Jasharajt
heroikisht
në flijim
Se pse pa qenë
të lirë
jeta s’ka
kuptim
Pra kështu
flijohen
veç triat
Arbërorë
Askund në
tërë botën
kështu
s’kishte dodhë
Kësi madhështishë
bëjnë
trima
shqiptarë
Që ta zgjojnë
nga deheja
ndergjenë
e vrarë
Që ta ngrisin
prej gjumit
të thellë e ta
ndergjegjesoj
Që me mendje
të kthjellur
e me drejtësi
të vepëroj.
Me rastin e marsit të madh
Ruzhdi Kqiku..
