Janina

Poezi nga Sabile Keçmezi-Basha

Janina nuk është grua

Por asaj shumë i ngjan
Është e bukur edhe sot
Si një ëndërr e pa ëndërruar

Janina
Ka vite që nuk flet shqip
Ama me qerpik të lodhur
Të uron mirëseardhjen

Ali Pash Tepelena nga kalaja
Të zgjatë dorën ashtërore
Dhe të tregon hartën e grisur
Të Pashallëkut të harruar

Dhe pandërprerë të fletë
Për rrugën me shumë pikëpyetje
Sonte, liqeni i Janinës është i qetuar
Për të shkuar deri te ishulli “Kastros”

E kodra menjëherë mëtan
Kërkon derman për plagët që kullojnë dhembje
Në kala ende shkruhen fermanët
Për kthimin e kohës

Me myhyr të pashait
Në trupin e pa kokë
Kërkohen sytë tek
Porta e Silirvisë

Janina nuk është grua…
Grua nuk është Janina…
Por në çdo nëntë muaj
Ka dhembje për lindje
Po edhe tani rënkon nga dhembja
Që korbat i shkërmoqën trupin

Janina nuk fal

• as sot
• as nesër
• as një ditë tjetër Kurrë nuk të falë Janina
  Për plagët që nuk mbyllën
  Në trupin e prangosur

Janinë, 27 qershor 2024