Gjithmonë e kemi pritur këtë ditë…

Ambasada jonë ka shpërndarë falas libra që janë mundësuar nga Ministria e Arsimit dhe e Shkencës e Republikës së Shqipërisë

Në fotografi Gëzim Rexhepi, nxënës në Llozan, kishte ardhur me babanë e tij të marrë libra shqip. ”Unë jam shqiptar dhe kjo është detyra e ime, të mësoj gjuhën amtare”.

Të dielën, më 9 dhjetor 2012, në orën 11 në lokalet e LAPSH “Naim Frashëri” të Zvicrës në Suhr- Bernstr.-West 60 AG, Ambasada ka bërë shpërndarjen e teksteve shkollore, që janë mundësuar falas nga Ministria e Arsimit dhe e Shkencës e Republikës së Shqipërisë, për të ndihmuar dhe për ta lehtësur mësimin plotësues të gjuhës shqipe. Në seancën përuruese ishte edhe vetë ambasadori z. Mehmet Elezi, i cili mbajti një fjalim përshëndetjeje si dhe z.Kastriot Noli, sekretar i Ambasadës së Republikës së Shqipërisë në Bernë.

Gjithmonë e kemi pritur këtë ditë. Faleminderit! Urojmë për një bashkëpunim sa më të mirë, më efektiv, në mënyrë që dora e shtetit amë, dora e Ministrisë së Arsimit lidhur me mësimin e gjuhës shqipe në diasporë të ndihet sa më afër, që tash e tutje të mos humbasë asnjë minutë për mbajtjen gjallë dhe formimin e identitetit shqiptar te brezi i ri që po rritet jashtë atdheut.

Mendoj që së bashku me Ministrinë e Arsimit dhe Shkencës të Republikës së Kosovës, duke bashkërenduar, le të themi mundësitë, të bëhet më shumë në të ardhmen që organizimi i mësimit plotësues shumë i rëndësishëm gjithëkombëtar të funksionojë sa më mirë, duke pasur mbështetjen e shtetit shqiptar. Në Zvicër qysh në vitin 1990 shkolla shqipe me mësim plotësues organizohej përmes dy shoqatave, “Lidhja e Arsimtarëve Shqiptarë” dhe “Lidhja e Prindërve Shqiptarë”, të cilat më 1994/95 u përcaktuan për një lidhje të përbashkët, të quajtur Lidhja e Arsimtarëve dhe Prindërve Shqiptarë “Naim Frashëri” (LAPSH ), e cila për fëmijët shqiptarë krijoi kushte për mësimin e gjuhës së nënës, shkrimin dhe leximin për të kultivuar kulturën amtare. Dëshira, vullneti i mësuesve dhe i prindërve as sot nuk ka pushuar. Nuk ka se si të mos përmenden përpjekjet e prindit z. Hajriz Rexhepi, i cili kishte bartur tekstet shkollore me vetëkontribut nga Konsullata e Shqipërisë në Milano gjerë në zyrën z. Riza Demaj këtu në Zvicër, së bashku me mësuesin z. Abaz Fejzullahu.

Atë ditë kishin ardhur për të marrë tekstet e gjuhës shqipe mësues dhe kryetarë apo përfaqësues të këshillave kantonale nga Sangalla, Glarusi, Cyrihu, Argau,Vaudi, Jura, Berni, Shafhauzeni, Soloturini etj Kërkesa e tyre nuk u përmbush, sepse tekste nuk kishte mjaft, por ato që ishin i përpjesëtuam për të gjithë.

Një dorë ngrihet lart. Një djalë, një nxënës, kishte ardhur me babanë e tij të kërkojë libra. Quhet Gëzim Rexhepi.“Jam nxënës në shkollën shqipe në Llozanë. Si shumë familje shqiptare, edhe familja ime u largua nga atdheu për një jetë më të mirë. Në shtëpi me prindërit e mi flas shqip, ndërsa në shkollë dhe jashtë saj unë flas gjuhën frenge. Jam shumë i lumtur që m’u dha rasti që në Llozanë të kem shkollë ku mund të mësoj edhe si shkruhet e lexohet në gjuhën shqipe. Unë jam shqiptar dhe është detyrë imja të mësoj gjuhën amtare”.(albinfo)