KKGJILAN

Frederik Rreshpja

/ 2 minuta lexim

Nga Mehmetali Rexhepi

mos e lyp te vetja urinë e Tij
përderisa vjell nga krupa

mos e kërko te etja
derisa në frymën tënde gromësijnë
të gazuarat flluska

mos ia gjurmo lartësitë e borës
kallinjtë e dhimbjes Tij
shkundur tej fletores

nuk ngjiten dot tek hënë e Tij
as vjeshta verdhoshe
as anijet kozmike
Ai atje kishte prore një mike
finoken metaforike

ndoshta mëton t`ia prekësh (f)loçkat e vargut kristalor
katarakteve të larta dhimbja ortek me borë

asnjë digë ndesh detit Tij
Ai ngjitej mbi të kaltrën çati

syshqiponjë nga e Tija lartësi
nën kravatën e bardhë
sakaq
pa kobrën kutullaç
mbi një zemër shkëmbi
zvarritej e kruspullohej
gjithaq
sa t`i thahej helmi
në durimin e Tij

po deshe provo të hysh labirinteve
kështjellës së një rebeli
për t`ia gjetur thesarin e dhimbjeve
pos Files
zbehtësi e hënës
dhe hiles

pa sytë e Tij mos e mësyj atë vetmi
pa zjarrin e Tij mos e ndez asnjë shkëndijë

Fundamenti

të jesh i sojit Frederik
e t`i thuash jetës ik

se donte atë që nuk deshi ai
t`ia flakësh nga qafa ngërthimit
me pështymë të kuqe medaljonin e kapitullimit

të jesh një Frederik Rreshpja
dhimbja do të thoshte mirë se të gjeta

eremit mes të xhindosurve të paudhë
poezia arkitekturë e pa pushtuar
një ure të pa rrënuar
e shpinte në purpur

si i mbëltoje gjymtyrët Tua në gur
kokrrat e vargut ndanë grilave të tiranit
me prangat në duar

në çdo cep Tëndin kishte hyrë nata
dhe nuk shkëmbeje varg për pranga

ç`kishin të Tijat shkarravina
nuk i qasej dot stina

më afër se vdekjen veshte këmishën
të fismen e jetës dhe grishjen

Gjilan, gusht 2018