Fjala e popullit në shesh

Poezi nga Atdhe Geci

Shumë shpata perandorësh janë shembur mbi né
dhe shumë ëndrra njerëzish janë vrarë për atdhe
jemi nipash të pellazgo-ilirëve, fisesh të hershme
jemi pjesë e krijimit të qytetërimit të Evropës
jemi vendlindja e dy botëve të shenjta e himnore

Në vendlindjen tonë prej 54 shkronjash pellazge
rilindëm me 36 germa të Alfabetit të Manastirit
rilindëm përmes shkrimtarëve dhe luftëtarëve
derdhëm gjak që atdheun ta mbrojmë nga fqinjët
Kosovë Dardane, Atdhe i të gjitha luftërave tona
je i lashtë kur s´ kishim fqinj; serbë, grekë e turq
se kufijtë tanë shtriheshin përtej dardaneleve

O bijë pellazgësh dhe bijë të lashtë të Ilirisë antike
i gjithë mesdheu ishte toka jonë dhe vendi ynë
kaluar kemi nëpër dy vendlindje luftërash, nëpër
dy epoka të trishta! Por, fati s´ishte në anën tonë
kështu përjetuam dy fitore luftash të pakënaqura

Nga zotat e hershëm tek monarkët e sotëm, udha
ishte plotë mistere. Pyes, si i mbijetuam luftave,
mizorisë së Evropës dhe fqinjëve, po, Austria qé,
dhe Amerika, që na e dhanë dorën të mos shuhemi!…
Me 17 shkurt “trimat” e ngritën një tjetër flamur
jo atë të betejave, jo atë të rënëve dhe të busteve
ngritën një flamur të konsultuar dhe me pazare
se Dardania, tokën dhe qiellin e ka të natyrshëm!…

Në qytete dhe nëpër fshatra të dardanisë iliriane
liria vuri veten mbi plagët e popullit të pagjumë
duke mos patur frikën e arrestimeve e të burgjeve.
Një Dijemir duhet ta udhëheq kauzën e popullit!
Ilir, mbushur jemi me përmendore varresh të reja
dhe kemi me mija të rënë të harruar të hershëm

Ky libër i trashë me turq, serbë, grekë e malazez
I tëri është me plagë dhe me beteja të mbijetesës
Historisë né s´i thamë lamtumirë, nuk u ndamë
se historia jonë ende është gjallë dhe pellazgjike.
Historisë né s´i thamë lamtumirë, nuk u ndamë
se historia jonë ende është gjallë dhe pellazgjike.

Poezi nga libri, “Dora e Atdheut”.