Është krijuar idea se…. nacionalizmit i kishte kaluar koha

Nga Henri Çili- Është krijuar ideja se nacionalizmit i kishte kaluar koha, por nuk është kështu U desh përvjetori i 100-të i shtetit shqiptar për të kuptuar se nacionalizmit jo vetëm nuk i ka kaluar koha, por koha e tij po rifillon, jo thjesht për shqiptarët por për shoqëri e kombe të tëra, të gjendura nën vorbullën e interglobalizimit dhe integrimit më intensiv që kanë njohur të gjitha kohërat, më të shumëfishtë që ka njohur historia, më të ndërkushtëzuar që ka prodhuar historia.

30 apo 50 vitet e fundit, në kulmin e zhvillimit të shoqërisë e konsumit dhe shoqërisë së tregtisë së gjithanshme ndërkombëtare, një lëvizje e tërë integruese, heqje e barrierave kufitare, shkëmbimet kulturore e njerëzore e sidomos ekonomike, krijuan idenë se nacionalja mori fund. Pas hyrjes në skenë të Lidhjes së Kombeve, në fillim të viteve ’20, në mënyrë të ndrojtur, post-Lufta e Dytë Botërore ishte një demonstrim i organizimeve ndërkombëtare shumëpalëshe apo shumëkombëshe.

Në skenën ndërkombëtare triumfuan organizata shumëkombëshe me “nënëmadhen” OKB. Një seri organizmash ndërkombëtare u ngritën në të katër anët e planetit, me më kryesoren dhe më të suksesshmen e tyre, komunitetin e qymyrit dhe çelikut, bazën e Bashkimit Europian të sotëm, ku u hoqën kufij, barriera, tarifa doganore e ku tregtia ndërkombëtare lulëzoi.

Në planin kulturor multikulturalizmi, miksazhi racor, kombëtar, gjinor, krijuan premisat e një ëndrre përtej nacionales, përtej kombëtares, si kufij, si mentalitet, si mundësi.

Në planin ekonomik lulëzuan shumëkombëshet, kompanitë me shumë pronarë nga shumë shtete e kombe, aq sa në mënyrë simbolike, me reklamën e një shumëkombësheje të madhe “The Economist” ishte gjetur pikërisht ky simbol shprehës: një flamur i madh i përbërë nga 193 flamuj të shteteve që ka sot bota, me sloganin edhe më domethënës “Our home country- atdheu ynë”.

Tek ne, po ashtu ikja nga izolimi komunist në vitin ‘90 krijoi idenë e gjithëpranishme se në funksion të një progresi ekonomik çdo shqiptar mund të braktiste gjithçka, identitet, fe, atdhe emër, mbiemër, por të gjitha shoqëritë të gjendura në vorbullën e globalizmit për t’i rezistuar qytetit të madh global nisën të thërrasin në ndihmë të kaluarën, identitetin.

Në metropolet e mëdha Paris, Londër, Berlin dhe gjetkë, natyralizimi i emigrantëve apo multikulturalizmi tashmë kanë dështuar. Shtetet po bëjnë thirrje gjithnjë e më shumë për kufizime të tregtisë ndërkombëtare në fushata publicitare të tipit “bli produktin e vendit tënd”. Ja pra pse aty ku ishte krijuar ideja se gjithçka po shkon drejt shkrirjes së nacionales, vihet re një kthim pikërisht tek nacionalja.

Në këtë 100-vjetor gjithçka është kombëtare, që nga blerja e flamujve dhe simboleve kombëtare deri tek këngët kuq e zi; që nga lëvizjet politike nacionaliste të tipit kuq e zi, Aleanca Kuq e Zi deri tek konsumimi i historisë sonë. Jo më kot, jo rastësisht, një biografi e shkëlqyer e gazetarit Ilir Ikonomi për themeluesin e shtetit shqiptar, Ismail Qemalin, është përpirë në treg ende pa u bërë promovimi.

Gjithçka krejt e pamendueshme për të tilla botime jashtë kontekstit patriotik të 100-vjetorit.
Shkurt, nacionalizmi është në kthim dhe nuk dihet për të mirë a për të keqen tonë të së ardhmes.