Emancipimi gjinor, qelës i zhvillimit kombëtar

Nga Shkendije Berisha Pacolli – Më mirë është me marr në thua me këmbët tona se sa më gjuhën tonë! Kur ndërthurën këmbët edhe mund të rrëzohemi dhe pësojmë dhimbje fizike të cilat janë të përkohshme, por ajo që del nga gjuha jonë ka ndikim të pa imagjinuar në ndërdijen tonë dhe nuk mund të kthehet kurrë më prapa.

E thëna e përsëritur dhe e shqiptuar nga autoritetet si prindërit, gjyshërit në fëmijërinë tonë ngulitet thellë në bindjet dhe besimet tona dhe ne pastaj vazhdojmë të jetojmë me atë të “vërtetë„ që dikur njerëzit më të dashur që edhe ata e kanë dëgjuar diku na kanë servuar si mëlmesë shtesë në formimin e personalitetit tonë.

Është e mahnitshme dhe njëkohësisht e dhimbshme për mos përfilljen se si fjalët kanë një ndikim të jashtëzakonshëm në jetën tonë të përditshme pasi ato jo vetëm formësojnë mendimet dhe veprimet tona por edhe fatet që ne krijojmë. Ndër shekuj armiqtë e shumtë të popullit tonë dinin ta manipulonin psikologjinë tonë me fuqinë e fjalës e cila ndërton ura por po ashtu edhe mure mes njerëzve.

Ata të cilët më heret se ne e kanë kuptuar fuqinë e mendjes kolektive e dinin se ky parim mund të revolucionarizoj aftësitë tona të komunikimit dhe rrjedhimisht historinë tonë si shoqëri me një luftë mes gjinishë. Dhe në qoftë se i analizojmë fjalët që nuk i përkasin traditës sonë, mund të vërejmë se këtu është bërë një rrugë e dy pune! Ne si popull pa vetëdijesim, gjeneratë pas gjenerate kemi krijuar ne gurrën tonë popullore edhe fjale pezhorative për femrën, që përulin dhe fyejnë rolin e saj në shoqëri!

Është koha fjalët e tilla të mos kenë më vend në thesarin e shqipes. Fuqia dhe ndikimi i femrës dihet që nga lashtësia e njerëzimit, për atë arsye edhe luftohet integrimi i saj. Femra shqiptare si vlerë në vete nuk ka nevojë të luftojë për fuqinë e saj sepse ajo është e vetëdijshme për atë përndryshe nuk do ishte në krye të shtetit. Është mbajtja e ombrellës që na ka mpirë duart duke i mbajtur lartë për të mbrojtur të tjerët.

Qëndrim stoik që kërkon të vetëdijesohemi se ombrellën si mbrojtje shekullore për baballarët, vëllezërit, burrat, kolegët tonë duhet ta mbyllim një herë e përgjithmonë. Është koha që t’i lejojmë hapësirë edhe gjinisë mashkullore të vetëdijesohet për përgjegjësinë dhe rolin që ka në shoqëri. Dhe se është më se e domosdoshme si kurrë më parë t’i shkëpusim nga gjiri ynë femëror përndryshe do rrisim meshkuj dhe jo burra dhe tragjeditë nuk do të kenë të ndalur sepse krijohen varësi.

Nga psikologjia është e ditur se në çdo varësi gjendet një zbrazëti emocionale. Që të shijojmë dashurinë dhe madhështinë e marrëdhënies burrë-grua atëherë varësia dhe pronësia e tjetrit nuk ka vend. Të bekuar me gjininë që posedojmë, barazinë mund ta arrijmë vetëm kur fillojmë të shohim njëri tjetrin në të njëjtin nivel njerëzor bazuar në vlera dhe virtyte të cilat nuk kanë gjini. Andaj të fillojmë të komunikojmë pastër me dashuri dhe dinjitet pa dallim gjinie, të reflektojmë dhe të eksplorojmë fuqinë e thellë të fjalës sepse vetëm në këtë mënyrë mund të transformojmë besimet tona të djallëzuara që njeri vlen më shumë se tjetri.

Ne jemi të rëndësishëm, secili në vendin e vet dhe nuk kemi kuptim pa njeri tjetrin për një jetë të begatshme dhe të lavdishme. Është pikërisht emancipimi gjinor qelësi i zhbllokimit të potencialit tonë si etni. Autorja është këshilltare psikologe në Gjermani./rajonipress/