Derisa dhe fryma e fundit të na lenë

Poezi nga Demush Mehmeti

1
Dhimbje abortesh

Të të uroj për ditë të mbarë kurrë s’kam me u ndalë
Ty dashnia ime
Mbetur lehonë dhembje abortesh

Ty përjetsia jonë e pasosur
Me mua dhe pa mua
Mbarsi të uroj

Ty e jona dhimbje e dashuri
Të dua
Do të dua
Në të keq e në të mirë

2
E liga vetin le ta hanë

Të fleni gjatë gjumë nevojë kohe sado jo normale kjo
Vetmia të na shpëtoi
Dhe të zgjuar ti mbyllni sytë fort
Mbyllni veshtë mos dëgjoni
Ti ikim çmendis
Lutuni të jemi shëndosh
E liga vetin le ta hanë
Le të del ku donë me dalë

3
Vazhdojmë

Dhe në stomak paniku gjallëron e jona shpresë
Mbetemi vetvetja përherë
Në të zezat kalitur fort

Vazhdojmë me vullnetin tonë për jetën
E ngrira buzëqeshjr ndo shkrinë
Do zhbarrët kjo barrë

Dashuria mbret vazhdonë
Deri sa dhe frymë e fundit të na lenë!